Kasten yaralama - Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2019/15096 Esas 2019/23176 Karar Sayılı İlamı

3. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/15096
Karar No: 2019/23176
Karar Tarihi: 18.12.2019

Kasten yaralama - Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2019/15096 Esas 2019/23176 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Mağdurun özel güvenlik görevlisi olarak çalıştığı hastane bahçesinde, sanığın alkol alarak bankta uyuması üzerine mağdurun uyarısıyla kalkmak istemeyen sanık, mağdura saldırdı. Mahkeme, sanığın eylemi görevi yaptırmamak için direnme suçunu oluşturmayacağına karar verdi. Ancak, eksik inceleme nedeniyle mağdurun özel güvenlik görevlisi olarak çalışmak için gerekli koşulları taşıyıp taşımadığı araştırılmadığı için, TCK'nin 86/3-c maddesi uyarınca sanık hakkında karar verilemez. Ayrıca, sanık hakkında uygulanması talep edilen tüm hükümlerin tartışılmaması ve Anayasa Mahkemesinin yürürlükten kaldırması nedeniyle yeniden değerlendirme yapılması gerektiği için karar bozuldu. Kararda geçen kanun maddeleri şunlardır: 5188 sayılı Kanun'un 10. ve 11. maddeleri, 23. madde, TCK'nin 6/c, 86/3-c, 50. ve 62. maddeleri ve Anayasa Mahkemesinin 5237 sayılı TCK'nin 53. maddesindeki bazı ibareleri iptal eden 2014/140 Esas - 2015/85 Karar.

3. Ceza Dairesi 2019/15096 E. , 2019/23176 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Kasten yaralama
HÜKÜM : Mahkumiyet

Mahalli mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle evrak okunarak;
Gereği görüşülüp düşünüldü:
Oluşa ve tüm dosya içeriğine göre, mağdurun Gönen Devlet Hastanesinde özel güvenlik görevlisi olarak çalıştığı, olay tarihinde sanığın hastane bahçesinde alkol alarak bankta uyuyakalması üzerine, mağdurun, sanığın yanına giderek kalkmasını söylediği ancak sanığın buna karşı çıkarak kalkmak istemediği, mağdurun ısrar etmesi üzerine, sanığın alkolün de etkisi ile mağdura yumruk atmak suretiyle saldırdığı olayda, sanığın eyleminin görevi yaptırmamak için direnme suçunu oluşturmayacağı anlaşılmakla, tebliğnamedeki (1) numaralı bozma görüşüne iştirak edilmemiştir.
Yerinde görülmeyen diğer temyiz sebeplerinin reddine, ancak;
1) Özel güvenlik görevlisi olarak çalışabilmek için 5188 sayılı Kanun"un 10. maddesi uyarınca özel güvenlik eğitimini başarıyla tamamlamış olmak ve 11. maddesi uyarınca da Valilikten çalışma izni almak zorunlu olup, anılan Kanun"un 23. maddesine göre özel güvenlik görevlisi olan mağdurun kendisine karşı işlenen suç nedeniyle kamu görevlisi sayılabilmesi için yukarıda açıklanan koşulları taşıması gerektiği anlaşıldığından, mağdurun bu koşulları taşıyıp taşımadığı, ayrıca mağdurun özel güvenlik görevlisi sıfatını taşımasa bile çalıştığı işyeri ve hukuki statüsüne göre TCK"nin 6/c. maddesi kapsamında kamu görevlisi sayılıp sayılmayacağı araştırılmaksızın eksik inceleme ile sanık hakkında TCK"nin 86/3-c maddesinin uygulanması,
2) Sanık müdafiin lehe olan tüm hükümlerin uygulanması talebi bulunduğu halde, sanık hakkında 5237 sayılı TCK"nin 50. ve 62. maddelerinin uygulanıp uygulanmayacağının karar yerinde tartışılmaması,
3) Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarih ve 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 08.10.2015 tarih ve 2014/140 Esas - 2015/85 Karar sayılı kararı ile 5237 sayılı TCK"nin 53. maddesindeki bazı ibarelerin iptal edilmesi nedeniyle hak yoksunlukları yönünden sanığın hukuki durumunun yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanık müdafiin temyiz sebepleri bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün bu nedenlerle 6723 sayılı Kanun"un 33. maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun"un 8/1. maddesi ile yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 18.12.2019 gününde oy birliğiyle karar verildi.