Yargıtay 23. Hukuk Dairesi 2019/268 Esas 2020/176 Karar Sayılı İlamı

23. Hukuk Dairesi
Esas No: 2019/268
Karar No: 2020/176
Karar Tarihi: 16.01.2020

Yargıtay 23. Hukuk Dairesi 2019/268 Esas 2020/176 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Davalı şirketler ile müvekkili arasında yemek sözleşmesi yapılmıştır. Davalıların çalışanı olan bir işçi, işçilik alacakları için dava açmıştır ve dava kısmen kabul edilmiştir. İşçinin alacaklarının ödenmesi için takibe geçtiği sırada, müvekkil tarafından belirli bir miktarda ödeme yapılmıştır. Davacı vekili, davalılardan işçinin çalıştığı süre ve döneme göre sorumlulukları oranında ödeme talep etmiştir. Mahkeme, talebin kısmen kabulüne karar vermiştir. Davacı vekili kararı temyiz etmiştir ancak temyiz itirazları reddedilmiştir. Karara göre, davacıdan harç alınması gerekmeyecektir.
Kanun Maddeleri: 492 Sayılı Harçlar Kanunu'nun 13/j maddesi.

23. Hukuk Dairesi 2019/268 E. , 2020/176 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi

Taraflar arasındaki alacak davasının yapılan yargılaması sonunda ilamda yazılı nedenlerden dolayı davanın kısmen kabulüne yönelik verilen hükmün süresi içinde davacı vekilince temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü.

- K A R A R -

Davacı vekili, müvekkili ile davalı şirketler arasında yemek hizmeti sözleşmesinin yapıldığını, davalıların çalışanı olan dava dışı işçinin işçilik alacakları için Ankara 17. İş Mahkemesinin 2006/872 E. sayılı dosyasında dava açtığını, davanın kısmen kabulüne karar verildiğini, kararın onandığını, dava dışı işçinin bu kararı Ankara 23. İcra Müdürlüğünün 2008/13521 E. sayılı dosyasında takibe koyduğunu, müvekkili tarafından 24.05.2011 tarihinde 10.639,76 TL’nin ödendiğini ileri sürerek 10.639,76 TL’nin ödeme tarihinden itibaren davalılardan müştereken ve müteselsilen tahsilini talep ve dava etmiş, 07.09.2015 tarihli ıslah dilekçesiyle talebini 14.702,09 TL’ye çıkarmıştır.
Davalılardan ... (...) Temizlik Emlak ve İnş. Hizm. Tic. Ltd. Şti. vekili, davanın reddini istemiştir.
Diğer davalı, davaya cevap vermemiştir.
Mahkemece, iddia, savunma, bilirkişi raporu ve tüm dosya kapsamına göre, davacı kurumun, davalıların işçisi konumunda olan dava dışı 3. kişi için ödenen bedeli davalılardan işçinin çalıştığı dönem ve süreye göre sorumlulukları oranında talep edebileceği gerekçesiyle davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Kararı, davacı vekili temyiz etmiştir.
Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle gerektirici sebeplere, delillerin takdirinde bir isabetsizlik bulunmamasına ve temyiz nedenlerine göre, davacı vekilinin temyiz itirazları yerinde görülmemiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle, davacı vekilinin tüm temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun bulunan hükmün ONANMASINA, 492 Sayılı Harçlar Kanunu"nun 13/j maddesi uyarınca davacıdan harç alınmasına yer olmadığına, karar düzeltme yolu kapalı olmak üzere 16.01.2020 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.