Yargıtay 15. Ceza Dairesi 2018/7335 Esas 2019/859 Karar Sayılı İlamı

Nitelikli dolandırıcılık ve sahtecilik suçlarından sanık ...’ın, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu"nun 204/1, 158/1-d-j, 43 ve 62. (iki kez) maddeleri uyarınca 4 yıl 2 ay ve 3 yıl 4 ay hapis cezaları ile cezalandırılmasına, sanık hakkında aynı Kanun 58. maddesine göre mükerrirlere özgü infaz rejimi ve cezanın infazından sonra denetimli serbestlik tedbiri uygulanmasına dair Konya 1. Ağır Ceza Mahkemesinin 26.09.2013 tarih ve 2013/304-358 sayılı kararının kesinleşmesini müteakip, infaz savcılığınca tekerrür konusunda tereddüt oluştuğundan bahisle karar verilmesi talebi üzerine, hükümlü hakkında verilen hapis cezasının 1. kez mükerirlere özgü olarak infaz edilmesine dair Konya 1. Ağır Ceza Mahkemesinin 03.07.2015 tarihli ve 2013/304-358 sayılı ek kararına karşı yapılan itirazın kabulü ile ikinci kez mükerirlere özgü infaz rejimine göre çektirilmesine yönelik mercii Konya 2. Ağır Ceza Mahkemesinin 14.07.2015 tarih ve 2015/1016 değişik iş sayılı kararı aleyhine yüksek Adalet Bakanlığınca verilen 02.10.2018 gün ve 94660652-105-42-14774-2018 sayılı kanun yararına bozma talebine dayanılarak dava dosyası Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının 09.10.2018 gün ve 2018/80754 sayılı tebliğnamesiyle dairemize gönderilmekle okundu.
Kanun yararına bozma isteyen tebliğnamede;
Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 28.02.2012 gün ve 452/57 sayılı kararında da açıklandığı üzere, 5237 sayılı Kanun’un 58. maddesinde düzenlenmiş bulunan ve güvenlik tedbirlerine ilişkin bölümde yer alan tekerrürün, hükümlülüğün yasal sonucu olmaması nedeniyle, tekerrür koşullarının bulunup bulunmadığının ve kaçıncı kez tekerrür hükümlerinin uygulanacağının kararda gösterilmesi zorunlu olup, bu konuda 5275 sayılı Ceza ve Güvenlik Tedbirlerinin İnfazı Hakkında Kanun’un 98 ve devamı maddeleri uyarınca infaz aşamasında karar alınmasına yasal olanak bulunmadığı, hükümlü hakkında tekerrüre esas alınan Konya 9. Asliye Ceza Mahkemesinin 03.04.2012 tarih ve 2011/369-2012/251 sayılı ilâmında hükümlü hakkında 1. kez tekerrür hükümleri uygulanması nedeniyle hükümlünün işbu infaza konu ilâm yönünden 2. kez mükerrirlik şartlarını taşıdığı anlaşılmış ise de, kararda ikinci kez mükerrir olduğu belirtilmediği cihetle, Yargıtay 15. Ceza Dairesinin 12.03.2013 tarih ve 2012/18507-2013/4438 karar sayılı ilâmı ile Yargıtay 13. Ceza Dairesinin 11.02.2013 tarih ve 2011/26646-2013/2467 karar sayılı ilâmında da belirtildiği üzere, bu hususun hükümlü lehine kazanılmış hak teşkil ettiği, bu nedenle hükümlü hakkında 2. kez tekerrür hükümlerinin uygulanamayacağı gözetilmeden, itirazın reddi yerine yazılı şekilde kabulüne karar verilmesinde isabet görülmediğinden, 5271 sayılı CMK’nın 309. maddesi uyarınca anılan kararın bozulması lüzumu kanun yararına bozma talebine dayanılarak ihbar olunmuştur.
GEREĞİ DÜŞÜNÜLDÜ:
Kanun yararına bozmaya atfen düzenlenen ihbarnamedeki düşünce yerinde görüldüğünden, Konya 2. Ağır Ceza Mahkemesinin 14.07.2015 tarih ve 2015/1016 değişik iş sayılı kararının 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu"nun 309. maddesi gereğince BOZULMASINA, 18.02.2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.