İhmâli davranışla görevi kötüye kullanmak - Yargıtay 9. Ceza Dairesi 2020/716 Esas 2020/311 Karar Sayılı İlamı

9. Ceza Dairesi
Esas No: 2020/716
Karar No: 2020/311
Karar Tarihi: 04.06.2020

İhmâli davranışla görevi kötüye kullanmak - Yargıtay 9. Ceza Dairesi 2020/716 Esas 2020/311 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanık avukatın, vekilliğini üstlenerek dava açmak için aldığı masraf ve vekalet ücretini sahibinden alıp dava açmadığı ve yalan söylediği tespit edilmiştir. Ancak mahkeme, suçu ihmali davranışla görevi kötüye kullanmak suçuna dahil ederek hüküm vermiştir. Ayrıca açıklanması geri bırakılan hüküm adli para cezasına çevrilmiş ve cezanın belirlenmesinde bazı hatalar yapılmıştır. Aynı zamanda infaz yetkisi kısıtlanması gereken bir durumda infaz yetkisi kısıtlanmamıştır. Suçu işleyen sanık hakkında belirtilen hüküm gereği, hak ve yetkisinin kullanılmasının yasaklanması gerekiyordu ancak bu da gözetilmemiştir. Gerekçeli kararda, suç tarihi yanlış şekilde belirtilmiştir. Bu sebeplerden dolayı karar bozulmuştur.
Kanun Maddeleri:
- TCK m. 257/1
- TCK m. 257/2
- CMK m. 231/11
- CMK m. 232/6
- 6545 sayılı Yasa m. 81
- 5275 sayılı Kanun m. 106/3
- TCK m. 53/1-e
- TCK m. 53/5
- CMK m. 232/2-(c)

9. Ceza Dairesi 2020/716 E. , 2020/311 K.

"İçtihat Metni"

Mahkemesi :Ağır Ceza Mahkemesi
Suç : İhmâli davranışla görevi kötüye kullanmak
Hüküm : Mahkumiyet

Mahalli mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin soruşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya içeriğine göre sair temyiz itirazları da yerinde görülmemiştir, ancak:
1- Avukat olan sanığın, vekilliğini üstlenerek dava açmak için katılandan masraf ve vekalet ücreti aldığı halde, dava açmadığı gibi, açtığını söyleyip oyalamak suretiyle TCK"nın 257/1. maddesi kapsamında icrai davranışla görevi kötüye kullanma suçunu işlediği gözetilmeden, eylemi ihmali davranışla görevi kötüye kullanma suçu kapsamında kabul edilerek hakkında 257/2. madde ve fıkrası uyarınca hüküm kurulması,
2- Açıklanması geri bırakılan hükmün aynen açıklanması yerine CMK"nın 231/11. maddesine aykırı olarak adli para cezasına çevrilmesi,
3- Adli para cezasının belirlenmesi sırasında hüküm fıkrasında TCK"nın 52/2. maddesine yer verilmeyerek CMK"nın 232/6. maddesine aykırı davranılması,
4- 28/06/2014 tarihinde Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 6545 sayılı Yasanın 81. maddesi ile değişik 5275 sayılı Kanunun 106/3. maddesi hükmüne aykırı olarak infaz yetkisini kısıtlayacak şekilde ödenmeyen adli para cezasının hapse çevrilmesine karar verilmesi,
5- Yüklenen suçu TCK"nın 53/1-e maddesindeki hak ve yetkiyi kötüye kullanmak suretiyle işleyen ve adli para cezası ile cezalandırılmasına karar verilen sanık hakkında aynı Kanunun 53/5. maddesi gereğince hükümde belirtilen gün sayısının yarısından bir katına kadar bu hak ve yetkinin kullanılmasının yasaklanmasına karar verilmesi gerektiğinin gözetilmemesi,
6- Suç tarihinin gerekçeli karar başlığında şikayet tarihi olan 23/07/2007 yerine 31/10/2006 olarak gösterilmesi suretiyle CMK"nın 232/2-(c) maddesine aykırı davranılması,
Kanuna aykırı, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden hükmün 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi de gözetilerek CMUK"nın 321 ve 326/son maddeleri uyarınca BOZULMASINA 04/06/2020 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.