3. Ceza Dairesi Esas No: 2019/15347 Karar No: 2019/23138 Karar Tarihi: 17.12.2019
Kasten Yaralama - Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2019/15347 Esas 2019/23138 Karar Sayılı İlamı
Özet:
Asliye Ceza Mahkemesi'nde görülen kasten yaralama suçu davasında sanık mahkum edilmiştir. Temyizde, sanık hakkında daha önce tehdit suçundan ceza verildiği ve uzlaşma hükümlerinin yeniden düzenlendiği gerekçesiyle tekerrüre esas alınması gereken hükümde uzlaştırma işlemi uygulanıp uygulanmadığı araştırılmamıştır. Ayrıca, uzlaşmanın olumsuz sonuçlanması halinde kamu yararına çalıştırma tedbirinin uygulanması suretiyle tekerrür hükümlerinin uygulama imkanının ortadan kaldırılması uygun görülmemiştir. Bu sebeplerle sanık ve katılan vekilinin temyiz sebepleri yerinde görülmüş ve mahkeme kararı bozulmuştur. Kanun maddeleri olarak, 5237 sayılı TCK'nin 106/1-1. cümlesi, 58/3. ve 86/2. maddeleri ile 6763 sayılı Kanun'un 34. maddesi ve 5271 sayılı CMK'nin 253. maddesi gözetilmelidir.
3. Ceza Dairesi 2019/15347 E. , 2019/23138 K.
"İçtihat Metni"
MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi SUÇ : Kasten Yaralama HÜKÜM : Mahkumiyet
Mahalli mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle evrak okunarak; Katılan ... zorunlu vekilinin 03/02/2016 günlü süre tutum dilekçesinde katılanın adını ... yerine sehven Adil olarak yazıldığı, gerekçeli temyiz dilekçesini de ... adına verdiği anlaşılmakla, süre tutum dilekçesindeki yanlışlığın maddi hata olduğu belirlenerek yapılan incelemede; Yerinde görülmeyen diğer temyiz sebeplerinin reddine, ancak; 1)Sanık hakkında tekerrüre esas alınması gereken Bafra 3. Asliye Ceza Mahkemesinin 19.09.2014 tarihli ve 2014/204 Esas, 2014/283 Karar sayılı ilamı ile 5237 sayılı TCK"nin 106/1-1. Cümlesi gereğince tehdit suçundan cezalandırılmasına karar verildiği, 02.12.2016 tarihli Resmi Gazete"de yayımlanarak aynı tarihte yürürlüğe giren 6763 sayılı Kanun"un 34. maddesiyle değişik 5271 sayılı CMK"nin 253. maddesi gereğince uzlaşma hükümleri yeniden düzenlenerek, tehdit suçunun uzlaşma kapsamına alındığı anlaşılmakla, TCK"nin 2. ve 7. maddeleri de gözetilerek, tekerrüre esas alınması gereken hükümde uzlaştırma işlemi uygulanıp uygulanmadığı araştırılarak sonucuna göre 5237 sayılı TCK"nin 58/3. maddesi uyarınca zorunlu olarak TCK"nin 86/2. maddesindeki seçimlik cezalardan hapis cezasına hükmolunması gerekip gerekmediğinin gözetilmemesi, 2) Uzlaşmanın olumsuz sonuçlanması halinde, TCK"nin 58/3. maddesi gereğince TCK"nin 86/2. maddesindeki seçimlik cezalardan hapis cezasının tercih edilerek sonuçta TCK"nin 58/6. maddesi gereği mükerrirlere özgü infaz rejiminin uygulanması gerekirken, sanık hakkında TCK"nin 50/1-f maddesi uyarınca kamuya yararlı bir işte çalıştırılma seçenek tedbirine çevrilmesi suretiyle tekerrür hükümlerinin uygulama imkanının ortadan kaldırılması, Bozmayı gerektirmiş, sanığın ve katılan vekilinin temyiz sebepleri bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu sebeplerle 6723 sayılı Kanun"un 33. maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun"un 8/1. maddesi ile yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi uyarınca isteme aykırı olarak BOZULMASINA, 17.12.2019 gününde oy birliğiyle karar verildi.