Yağma - Yargıtay 6. Ceza Dairesi 2014/11903 Esas 2017/4267 Karar Sayılı İlamı

6. Ceza Dairesi
Esas No: 2014/11903
Karar No: 2017/4267
Karar Tarihi: 09.11.2017

Yağma - Yargıtay 6. Ceza Dairesi 2014/11903 Esas 2017/4267 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanık, mağdurdan para istediği ancak mağdurun bunu reddetmesi üzerine çakı bıçağı çıkararak mağdurun sol bel kısmına dayadığı ve tişörtünü kestiği, cebinde 10 TL olan mağdurun bu parayı da sanığa verdiği için suçun işlendiği kabul edilmiş ve mahkumiyet kararı verilmiştir. Ancak zorunlu savunmanın ücretinin sanıktan alınmasına hükmedilmesi kanunlara aykırı olduğu için karar bozulmuştur.
Kararda geçen kanun maddeleri şunlardır:
- TCK'nın 150/2. maddesi: yağma suçunu düzenler.
- TCK'nın 53. maddesi: ceza kanunlarındaki değişikliklerin infazına ilişkin hükümler içerir.
- Anayasa Mahkemesi'nin 2014/140-2015/85 Esas ve Karar sayılı kararı: TCK'nın 53. maddesinin iptal edilmesine karar vermiştir.
- T.C. Anayasası'nın 90. maddesi: Anayasa Mahkemesi'nin görevlerini belirler.
- Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesi'nin 6/3-c maddesi: zorunlu savunmanın ücreti konusunda düzenlemeler yapar.
- CMK'nın 150, 234 ve 239. maddeleri ile 5320 sayılı Yasanın 13. maddesi: zorunlu savunmanın ücreti ile ilgili hükümleri içerir.
- Ceza Muhakemesi Kanunu Gereğince Müdafi ve Vekiller

6. Ceza Dairesi 2014/11903 E. , 2017/4267 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Ağır Ceza Mahkemesi
SUÇ : Yağma
HÜKÜM : Mahkumiyet

Yerel Mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle; başvurunun nitelik, ceza türü, süresi ve suç tarihine göre dosya görüşüldü:

Sanığın mağdurdan ekmek parası istediği, mağdurun duymazdan gelmesi üzerine sanığın çakı bıçağını çıkardığı, bunun üzerine mağdurun 2 TL parayı yere attığı, paraları alan sanığın otobüs durağından ayrılmaması üzerine mağdurun korkarak yürümeye başladığı, bu esnada arkadan gelen sanığın elindeki bıçağı mağdurun sol bel kısmına dayadığı ve tişörtünü kestiği, bunun üzerine mağdurun cebinde bulunan 10 TL parayı da sanığa verdiğinin anlaşılması karşısında; TCK"nın 150/2. maddesinin uygulama koşulları oluşmadığından tebliğnamedeki bozma isteyen düşünceye iştirak edilmemiştir.

TCK"nın 53. maddesinin 24.11.2015 tarihli Resmi Gazete"de yayımlanarak aynı tarihte yürürlüğe giren Anayasa Mahkemesi"nin 08.10.2015 gün, 2014/140-2015/85 Esas ve Karar sayılı kararı ile iptal edilmiş olması karşısında, bu hususun infazda gözetilmesi olanaklı görülmüştür.

Dosya içeriğine, toplanıp karar yerinde incelenerek tartışılan hukuken geçerli ve elverişli kanıtlara, gerekçeye ve Hâkimler Kurulunun takdirine göre, suçun sanık tarafından işlendiğini kabulde ve nitelendirmede usul ve Yasaya aykırılık bulunmadığından, diğer temyiz itirazları yerinde görülmemiştir.

Ancak;

T.C. Anayasası"nın 90. maddesinin son fıkrası ve Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesi’nin 6/3-c maddesi ışığında, 5271 sayılı CMK"nın 150, 234 ve 239. maddeleri ile 5320 sayılı Yasanın 13. maddesine dayanılarak hazırlanan, Ceza Muhakemesi Kanunu Gereğince Müdafi ve Vekillerin Görevlendirilmeleri ile Yapılacak Ödemelerin Usul ve Esaslarına İlişkin Yönetmeliğin 8. maddesi gereğince, baro tarafından görevlendirilen zorunlu savunmanının ücretinin sanıktan alınmasına hükmedilemeyeceği, bu ücretlerin Adalet Bakanlığı bütçesinde bu amaçla ayrılan ödenekten karşılanacağı gözetilmeden, yazılı şekilde zorunlu savunman ücretinin sanıktan alınmasına hükmedilmesi,

Bozmayı gerektirmiş, sanık ... savunmanının temyiz itirazları bu bakımdan yerinde görülmüş olduğundan, hükmün açıklanan nedenle tebliğnameye uygun olarak BOZULMASINA, bozma nedeni yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden 5320 Sayılı Yasanın 8/1. maddesi yollamasıyla 1412 sayılı CMUK’nın 322. maddesinin verdiği yetkiye dayanılarak, hükmün yargılama giderleri ile ilgili fıkrasından ""müdafii ücreti 498,00 TL"nin sanıktan tahsili ile hazineye irat kaydına"" yazılı kısmının çıkartılması suretiyle, diğer yönleri usul ve yasaya uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 09.11.2017 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.