Resmi evlenme işlemi olmadan evlenmek için dinsel tören yapmak - Yargıtay 8. Ceza Dairesi 2017/17516 Esas 2020/11371 Karar Sayılı İlamı

8. Ceza Dairesi
Esas No: 2017/17516
Karar No: 2020/11371
Karar Tarihi: 11.03.2020

Resmi evlenme işlemi olmadan evlenmek için dinsel tören yapmak - Yargıtay 8. Ceza Dairesi 2017/17516 Esas 2020/11371 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Asliye Ceza Mahkemesi, sanığın resmi evlenme olmaksızın evlenmenin dinsel törenini yaptırdığı suçundan mahkumiyet kararı vermiştir. Ancak, sanığın yokluğunda verilen mahkumiyet kararı, sanığın duruşmada bildirdiği adresine tebliğ edilmediği için geçersiz sayılmıştır. Ayrıca, Anayasa Mahkemesi'nin 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun belirli maddelerinin iptali kararı sonrasında sanığın hukuki durumu yeniden değerlendirilmesi gerektiği tespit edilmiştir. Bu nedenle, mahkeme kararı bozulmuştur.
Kanun maddeleri:
- 7201 sayılı Tebligat Kanunu'nun 10. maddesi
- 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 230. maddesinin (5) ve (6) numaralı fıkraları (Anayasa Mahkemesi tarafından iptal edilmiştir)
- 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi
- 1412 sayılı CMUK'nın 321. maddesi

8. Ceza Dairesi 2017/17516 E. , 2020/11371 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Resmi evlenme işlemi olmadan evlenmek için dinsel tören yapmak
HÜKÜM : Mahkumiyet

Gereği görüşülüp düşünüldü:
7201 sayılı Tebligat Kanunu"nun 10. maddesine göre tebligat, "tebliğ yapılacak şahsa bilinen en son adresinde yapılır" hükmü gereği, sanığın yokluğunda verilen mahkumiyet hükmünün sanığın duruşmada bildirdiği adresine tebliğ edilmediği, sanığın sorgusunda resmi nikahlı eşinden ayrı bir adreste yaşadığını bildirmesi karşısında, 11.07.2014 tarihinde bildirilen adresten farklı olarak resmi nikahlı eşinin yaşadığı mernis adresine yapılan tebligatın geçerli olmadığı, 25.07.2014 tarihli temyiz talebinin süresinde olduğunun kabulü gerektiği anlaşılmakla tebliğnamedeki süre nedeniyle red düşüncesine iştirak edilmemiştir.
Resmi evlenme olmaksızın evlenmenin dinsel törenini yaptırma suçu yönünden yapılan incelemede; Anayasa Mahkemesi"nin, 10.06.2015 gün ve 29382 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanan 27.05.2015 gün ve 2014/36 esas, 2015/51 sayılı kararı ile 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu"nun 230. maddesinin (5) ve (6) numaralı fıkralarının Anayasa"ya aykırı olduğu gerekçesiyle iptallerine karar verilmiş olması karşısında sanığın hukuki durumunun yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz itirazı bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan sair yönleri incelenmeyen hükmün bu sebepten dolayı 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi uyarınca uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK.nın 321. maddesi gereğince BOZULMASINA, 11.03.2020 gününde oybirliğiyle karar verildi.