Kasten yaralama - Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2019/15928 Esas 2019/23122 Karar Sayılı İlamı

3. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/15928
Karar No: 2019/23122
Karar Tarihi: 17.12.2019

Kasten yaralama - Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2019/15928 Esas 2019/23122 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Asliye Ceza Mahkemesi tarafından verilen kararda sanık kasten yaralama suçundan hüküm giymiştir. Ancak kararın gerekçesi yeterli değildir ve Yargıtay denetimine uygun değildir. Ayrıca olayda ilk haksız hareketin hangi taraftan geldiği belirlenememiştir ve bu durumda haksız tahrik hükümlerinin uygulanıp uygulanmayacağı tartışmasız bırakılmalıdır. Hapis cezasına mahkumiyetin kanuni sonucu olarak sanık hakkında hak yoksunluklarına ilişkin kanun maddeleri uygulanmamıştır. Bu sebeplerle karar bozulmuştur.
Kararda bahsedilen kanun maddeleri:
- Türkiye Cumhuriyeti Anayasası'nın 141/3. maddesi
- 5271 sayılı CMK'nin 34, 230 ve 289. maddeleri
- Yargıtay Ceza Genel Kurulu'nun 05/05/2015 tarih ve 2014/145 Esas sayılı kararı
- 5237 sayılı TCK'nin 29. ve 53. maddeleri
- 6723 sayılı Kanun'un 33. maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun'un 8/1. maddesi
- 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi

3. Ceza Dairesi 2019/15928 E. , 2019/23122 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Kasten yaralama
HÜKÜM : Hükmün açıklanması suretiyle mahkumiyet

Mahalli mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle evrak okunarak;
Gereği görüşülüp düşünüldü:
1)Sanık hakkında hüküm kurulurken, Avrupa İnsan Hakları Mahkemesinin (Hadjianastassiou/Yunanistan, 16.12.1992; Van de Hurk/Hollanda, 19.04.1994; Hiro Balani/İspanya 09.12.1994; Ruiz Torija/İspanya, 09.12.1994) kararlarında, Türkiye Cumhuriyeti Anayasasının 141/3. maddesinde, 5271 sayılı CMK"nin 34, 230 ve 289. maddeleri ile Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 05/05/2015 tarih ve 2014/145 Esas sayılı kararı uyarınca, mahkeme kararlarının Yargıtay denetimine olanak sağlayacak şekilde açık olması ve Yargıtayın bu işlevini yerine getirebilmesi için, sonuca etkili tüm argümanların, kararın dayandığı tüm kanıtların, bu kanıtlara göre mahkemenin ulaştığı sonuçların, iddia, savunma ve dosyadaki diğer belgelere ilişkin değerlendirmelerin açık olarak gerekçeye yansıtılması gerekirken bu ilkelere uyulmadan gerekçeden yoksun olarak yazılı şekilde hüküm kurulması,
2)Tarafların ilk haksız hareketin hangi taraftan geldiği hususunda farklı beyanlarda bulunduğu ve karşılıklı kavga şeklinde gerçekleştiği anlaşılan olayda, Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 22.10.2002 tarihli ve 2002/4-238 Esas, 2002-367 sayılı Kararı uyarınca ve bu kararla uyumlu Ceza Dairelerinin yerleşmiş ve süreklilik gösteren kararlarında kabul edildiği üzere, ilk haksız hareketin kimden kaynaklandığı şüpheye yer bırakmayacak şekilde belirlenemediğinde, şüpheli kalan bu halin suça sürüklenen çocuk lehine 5237 sayılı TCK"nin 29. maddesinde düzenlenen haksız tahrik hükümlerinin asgari oranda uygulanıp uygulanmayacağının tartışmasız bırakılması,
3)Hapis cezasına mahkumiyetin kanuni sonucu olan ve Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarih ve 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 08.10.2015 tarih ve 2014/140 Esas - 2015/85 Karar sayılı kararı ile bazı ibareleri iptal edilen 5237 sayılı TCK"nin 53. maddesindeki hak yoksunluklarının, sanık hakkında kurulan hükme uygulanması gerektiğinin gözetilmemesi,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz sebepleri bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün bu nedenlerle 6723 sayılı Kanun"un 33. maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun"un 8/1. maddesi ile yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi uyarınca isteme uygun olarak BOZULMASINA, 17.12.2019 gününde oy birliğiyle karar verildi.