Kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma - Yargıtay 10. Ceza Dairesi 2015/4777 Esas 2019/3780 Karar Sayılı İlamı

10. Ceza Dairesi
Esas No: 2015/4777
Karar No: 2019/3780

Kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma - Yargıtay 10. Ceza Dairesi 2015/4777 Esas 2019/3780 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanık, kullanmak için uyuşturucu madde bulundurmak suçlamasıyla yargılanmış ve tedavi denetimli serbestlik tedbirine uyulmaması nedeniyle mahkum edilmiştir. Adli sicil kaydı ve UYAP kayıtlarında sanık hakkında aynı suçtan dolayı daha önce tedavi ve/veya denetimli serbestlik tedbiri uygulanmadığı tespit edilmiştir. Bu nedenle, TCK’nın 191. maddesinin 5. fıkrasının sanık lehine uygulanma şartlarının bulunmaması sebebiyle ilk olarak doğrudan tedavi ve denetimli serbestlik tedbiri uygulanmış ve bu tedbirin infazı sırasında yükümlülüklerini ihlal eden sanık hakkında yargılamaya devam edilerek hüküm kurulmuştur. Anayasa Mahkemesi'nin kararı sonrasında, sanık hakkında TCK'nın 53. maddesinin 1, 2 ve 3. fıkraları uygulanması mümkün görülmüştür. Karar ONANMIŞTIR.
Kanun Maddeleri:
- 6545 sayılı Kanunun 68. maddesi
- TCK’nın 191. maddesinin 5. fıkrası
- 5320 sayılı Kanuna eklenen geçici 7. maddenin 3. fıkrası
- 5237 sayılı TCK'nın 53. maddesi'nin 1, 2 ve 3. fıkraları

10. Ceza Dairesi 2015/4777 E. , 2019/3780 K.

"İçtihat Metni"

Mahkeme : Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma
Hüküm : Tedavi denetimli serbestlik tedbirine uyulmaması üzerine mahkûmiyet

Dosya incelendi.
GEREĞİ GÖRÜŞÜLÜP DÜŞÜNÜLDÜ:
Adli sicil kayıtları ve UYAP üzerinden yapılan araştırmada, soruşturma evrakının dosyada ve UYAP kayıtlarında mevcut olduğu ve sanık hakkında, bu suç tarihinden önce, aynı suçtan dolayı açılmış başka bir dava nedeniyle verilip kesinleşmiş herhangi bir tedavi ve/veya denetimli serbestlik tedbirinin bulunmadığı anlaşıldığından, hükümden önce 28.06.2014 tarihli Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 6545 sayılı Kanunun 68. maddesi ile değiştirilen TCK"nın 191. maddesinin 5. fıkrasının sanık lehine uygulanma şartlarının bulunmaması nedeniyle, bu suçtan dolayı ilk olarak doğrudan tedavi ve denetimli serbestlik tedbiri uygulanan ve bu tedbirin infazı sırasında, yükümlülüklerini ihlal eden sanık hakkında yargılamaya devam olunarak hüküm kurulmuş olması, 6545 sayılı Kanunun 85. maddesi ile 5320 sayılı Kanuna eklenen geçici 7. maddenin 3. fıkrasına uygun olduğundan, bu husus dikkate alınarak yapılan incelemede;
24.11.2015 tarihli Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren Anayasa Mahkemesi"nin 08.10.2015 tarih ve 2014/140 esas, 2015/85 sayılı kararı gözetilerek, sanık hakkında 5237 sayılı TCK"nın 53. maddesinin 1 ve 2. fıkraları ile 3. fıkrasının 1. cümlesinin uygulanmasının infaz aşamasında dikkate alınması mümkün görülmüştür.
Yargılama sürecindeki işlemlerin kanuna uygun olarak yapıldığı, aşamalarda ileri sürülen iddia ve savunmaların toplanan tüm delillerle birlikte gerekçeli kararda gösterilip tartışıldığı, vicdanî kanının dosya içindeki belge ve bilgilerle uyumlu olarak kesin verilere dayandırıldığı, eylemin sanık tarafından gerçekleştirildiğinin saptandığı, eyleme uyan suç tipi ile yaptırımların doğru biçimde belirlendiği anlaşıldığından; sanığın yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddiyle, hükmün ONANMASINA, 11.06.2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.