Resmi belgede sahtecilik - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2018/3629 Esas 2018/5171 Karar Sayılı İlamı

11. Ceza Dairesi
Esas No: 2018/3629
Karar No: 2018/5171
Karar Tarihi: 30.05.2018

Resmi belgede sahtecilik - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2018/3629 Esas 2018/5171 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Mahkeme, sanığın resmi belgede sahtecilik suçuyla suçlandığı davada mahkumiyet kararı vermiştir. Ancak suça konu nüfus cüzdanı üzerinde fotoğraf üzerinde mühür izinin bulunmaması ve fotoğrafın sonradan yapıştırılmış olduğunun tespit edilmesi nedeniyle, sahteciliğin aldatıcılık niteliğinin bulunmadığı ve suçun yasal unsurlarının oluşmadığı gözetilmeden sanığın mahkumiyetine karar verilmiştir. Dairenin daha önce vermiş olduğu bozma kararında da sanığın savunma hakkının kısıtlandığı tespit edilmiştir. Bunun yanı sıra, Manavgat Asliye Ceza Mahkemesinin daha önce vermiş olduğu mahkumiyet kararı düşünülmeden tekerrüre esas alınması gerektiği ve TCK'nın 53. maddesine ilişkin uygulamanın Anayasa Mahkemesi'nin iptal kararıyla yeniden değerlendirilmesi gerektiği belirtilerek karar bozulmuştur.
Kanun Maddeleri:
- 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 53. maddesi
- 1412 sayılı Ceza ve Güvenlik Tedbirlerinin İnfazı Hakkında Kanun'un 321. maddesi
- Anayasa Mahkemesi'nin 08.10.2015 tarih ve 2014/140-2015/85 E.-K. sayılı iptal kararı

11. Ceza Dairesi 2018/3629 E. , 2018/5171 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Resmi belgede sahtecilik
HÜKÜM : Mahkumiyet

1- Sanığın,...adına düzenlenmiş sahte nüfus cüzdanını kullanmak suretiyle resmi belgede sahtecilik suçunu işlediği iddiasıyla açılan kamu davasında; dosyada aslı bulunan suça konu nüfus cüzdanı üzerinde heyet olarak yapılan incelemede, fotoğraf üzerinde mühür izinin bulunmadığının, fotoğrafın sonradan yapıştırılmış olduğunun ilk bakışta anlaşılması karşısında; mevcut haliyle nüfus cüzdanı üzerinde yapılan sahteciliğin aldatıcılık niteliğinin bulunmadığı ve yüklenen suçun yasal unsurlarının oluşmadığı gözetilmeden, sanığın beraati yerine yazılı şekilde mahkumiyetine karar verilmesi,
2- Dairemizin 03.02.2014 tarih, 2012/18640-2014/1621 E.-K. sayılı bozma kararı, sanık hakkında aleyhe hükümler içermesine rağmen, bozma üzerine yapılan yargılamada savunması alınan sanığın, bozmaya karşı diyeceklerinin sorulmaması suretiyle savunma hakkının kısıtlanması,
Kabule göre de;
a) Manavgat Asliye Ceza Mahkemesinin 2003/364-2004/902 E.-K. sayılı ilamındaki mahkumiyetin, sanığın kazanılmış hakkı dikkate alınarak tekerrüre esas alınması gerektiğinin gözetilmemesi,
b) 5237 sayılı TCK’nın 53. maddesine ilişkin uygulamanın, Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 tarih ve 2014/140-2015/85 E.-K. sayılı iptal kararı ile birlikte yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün bu sebeplerden dolayı 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK’nın 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 30.05.2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.