Hakaret - Yargıtay 18. Ceza Dairesi 2018/7495 Esas 2019/17202 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hakaret
HÜKÜM : Mahkumiyet

KARAR

Yerel Mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle, başvurunun süresi ve kararın niteliği ile suç tarihine göre dosya görüşüldü:
Temyiz isteğinin reddi nedenleri bulunmadığından işin esasına geçildi.
Vicdani kanının oluştuğu duruşma sürecini yansıtan tutanaklar, belgeler ve gerekçe içeriğine göre yapılan incelemede başkaca nedenler yerinde görülmemiştir.
Ancak;
Ceza yargılamasının en önemli ilkelerinden biri olan "şüpheden sanık yararlanır" ilkesi uyarınca, sanığın üzerine atılı suçtan cezalandırılmasının temel koşulu, suçun kuşkuya yer vermeyen bir kesinlikle ispat edilmesidir. Gerçekleşme şekli kuşkulu ve tam olarak aydınlatılmamış olaylar ve iddialar sanık aleyhine yorumlanarak mahkumiyet hükmü kurulamaz. Ceza mahkumiyeti yargılama aşamasında toplanan ihtimali kanıya değil, kesin ve açık bir ispata dayanmalıdır. Bu ispat hiçbir kuşku ve başka türlü bir oluşa olanak vermeyecek açıklıkta olmalıdır. Bu açıklamalar ışığında, mahkemece dinlenen tanıkların, sanığın müştekilere sinkaflı sözlerle hakaret ettiğini ifade ettikleri ancak olay tutanağı, iddianame içeriği, sanık savunması ve müşteki beyanları dikkate alındığında sanığın müştekilere söylemiş olduğu sözlerin kaba hitap tarzı niteliğinde olduğu ve hakaret suçunun unsurlarını oluşturmadığı anlaşıldığından; sanık savunmasının aksini kanıtlar nitelikte cezalandırılmasına yeter derecede delil bulunmaması karşısında, sanığın mahkumiyetine karar verilmesi,
Kabule göre de;
1- Müşteki polislerin, sanığa yönelik haksız tahrik uygulanmasını gerektirecek eylemleri tespit edilmediği halde, sanık hakkında uygulanma koşulları oluşmamasına rağmen haksız tahrik nedeniyle indirim uygulanması ve özel hüküm olan ve daha lehe düzenlemeler içeren TCK"nın 129. maddesi yerine, genel tahrik kurumunu düzenleyen aynı Kanunun 29. maddesi ile hüküm kurulması,
2- Tanık beyanlarından hakaret eyleminin nezarethanede gerçekleşmiş olduğunun anlaşıldığı, mahkeme kabulünde ise ‘...sanığın her yerde taşkınlıklarına ve polis memurlarına karşı sinkaflı küfürler etmeye devam ettiği...’ şeklinde ifade edilmesi karşısında; sanığın söz konusu eylemini tam olarak nerede gerçekleştirdiği açıklanıp tartışılmadan sanık hakkında TCK 125/4. maddesi uygulanmak suretiyle fazla cezaya hükmedilmesi,
Kanuna aykırı, sanık ...’un temyiz nedenleri yerinde görüldüğünden, tebliğnamedeki isteme aykırı olarak HÜKMÜN BOZULMASINA, yeniden hüküm kurulurken 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi gereğince yürürlükte olan 1412 sayılı CMUK"nın 326/son maddesi uyarınca cezayı aleyhe değiştirme yasağının gözetilmesine, yargılamanın bozma öncesi aşamadan başlayarak sürdürülüp sonuçlandırılmak üzere dosyanın esas/hüküm mahkemesine gönderilmesine, 27/11/2019 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.