Yargıtay 9. Ceza Dairesi 2021/13866 Esas 2022/349 Karar Sayılı İlamı

Sanık ...’ın kişiyi hürriyetinden yoksun kılma suçundan gerçekleştirilen yargılaması sonucunda atılı suçtan mahkumiyetine dair Çanakkale 1. Asliye Ceza Mahkemesinden verilen 17.04.2013 gün ve 2013/259 Esas, 2013/284 Karar sayılı hükmün sanık tarafından temyiz edilmesi üzerine Yargıtay kapatılan 14. Ceza Dairesinin 19.12.2017 gün ve 2015/394 Esas, 2017/6541 sayılı bozma yönündeki kararına Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının 25.01.2018 günlü, 14-2013/156739 sayılı itiraznamesiyle 6352 sayılı Kanunun 99. maddesiyle eklenen 5271 sayılı CMK'nın 308. maddesinin iki ve üçüncü fıkraları gereğince itiraz edilmesi üzerine kapatılan 14. Ceza Dairesinin 20.03.2018 gün ve 2018/1810 Esas, 2018/2057 sayılı Kararıyla itirazın yerinde görülmeyerek reddiyle, bu hususta karar verilmek üzere dosyanın gönderildiği Ceza Genel Kurulunun 02.04.2019 gün ve 2018/14-169 Esas, 2019/277 Karar sayılı ilamıyla “...uluslararası sözleşmeler ve Anayasa ile güvence altına alınan hak arama hürriyetinin sağlanması ve pozitif ayrımcılık ilkesinin tesisi amacına uygun olarak CMK'nın 234. maddesinin 1. fıkrası ve 6284 sayılı Kanun'un 7. maddesi uyarınca, sanık hakkında açılan kamu davasına katılma hakkı bulunan Aile, Çalışma ve Sosyal Hizmetler Bakanlığının davadan haberdar edilmesi zorunluluğunun bulunduğu, bu zorunluluğun hüküm verilinceye kadar yerine getirilmemesi durumunda ise CMK'nın 35 ve 260. maddeleri uyarınca kanun yollarına başvurma hakkı bulunan anılan Bakanlığa gerekçeli kararın tebliğ edilmesi gerektiği, ancak somut olayda sözü edilen kanuni imkânların tanınmadığı anlaşıldığından, yargılamanın başında davadan haberdar edilmesi gereken, temyiz aşamasına kadar bu hakkı kullandırılmayan ve haklarını korumanın başka bir yolu da bulunmayan Bakanlığın kanundan kaynaklanan kamu davasına katılma ve buna bağlı kanun yoluna başvurma haklarını kullanabilmesi amacıyla Özel Dairece öncelikle tevdi kararı verilmek suretiyle, 17.04.2013 tarihli gerekçeli kararın Bakanlığa tebliğinin sağlanarak yasal temyiz süresinin başlatılması, kararın Bakanlık tarafından temyiz edilmemesi durumunda temyiz davasının sadece sanığın temyiziyle sınırlı olarak sonuçlandırılması; Bakanlık tarafından temyiz edilmesi durumunda ise Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığınca ek tebliğname düzenlenmesi sağlanıp, CMK'nın 260. maddesi uyarınca Bakanlığın davaya katılan olarak kabulüne karar verildikten sonra temyiz istemlerinin birlikte ve tek seferde incelenerek temyiz davasının sonuçlandırılması için itirazın değişik gerekçeyle kabulüyle Daire bozma ilamının kaldırılmasına...” dair verilen kararla birlikte gönderilen dosyayla ilgili verilen 03.03.2020 gün ve 2019/6394 Esas, 2020/1686 sayılı tevdi kararına istinaden mahkemece yapılan tebligata rağmen Bakanlık vekili tarafından temyiz edilmeyen dosya gereği yapılmak üzere Dairemize tevdi edilmekle gereği görüşüldü:
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin soruşturma ile kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ile takdirine, incelenen dosya içeriğine göre yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine,
Ancak;
Müsnet suçun cinsel amaçla işlendiğini gösteren delil ve gerekçe gösterilmeden sanık hakkında belirlenen temel cezanın 5237 sayılı TCK'nın 109/5. maddesi ile artırılması,
Kanuna aykırı, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gözetilerek 1412 sayılı CMUK'nın 321. maddesi gereğince BOZULMASINA, 17.01.2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.