MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Kasten yaralama
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dairemizin 10.09.2018 tarih 2017/19251 Esas – 2018/12457 Karar sayılı onama kararına karşı Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı tarafından 31.10.2019 tarih ve KD - 2019/100317 sayılı itiraznamesi ile;
"Sanık ... hakkında 5237 sayılı TCK"nin 86/2-3-e, 29, 62/1, 53, 58 maddeleri gereğince 5 ay hapis cezası, hak yoksunluklarına ilişkin Denizli 4. Asliye Ceza Mahkemesinin 28/09/2017 tarihli ve 2017/293 Esas 2017/734 Karar sayılı hükmü, Sanık tarafından temyiz edilmekle, Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının 07/11/2017 tarih ve 2017/59061 sayılı tebliğnamesi ile hükmün ONANMASINA karar verilmesi talep edilmiştir. Yüksek Yargıtay 3. Ceza Dairesince , 10.09.2018 gün ve 2017/19251Esas ve 2018/12457 Karar sayılı kararı ile; "Hükmün ONANMASINA" karar verilmiştir. Sanığın 23/09/2019 tarihli talebi üzerine dosya Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına gönderilmekle aşağıda arz ve izah edilen nedenlerle kararın düzeltilmesi gerektiği düşünülmüştür.
Denizli 4. Asliye Ceza Mahkemesinin 28/09/2017 tarihli ve 2017/293 Esas 2017/734 Karar sayılı kararının 4. bendinde "6. Asliye Ceza Mahkemesinin 2013/27 Esas, 2013/163 Karar sayılı ilamıyla mürerrir bulunduğundan hakkında 5237 sayılı TCK"nin 58. maddesinin uygulanması ile ve yapılan uygulama sırasında 5275 sayılı Kanun"un 108/4 madde hükmü de gözetilerek sanık hakkında mükerrirlere özgü infaz rejiminin uygulanmasına ve cezanın infazından sonra denetimli serbestlik tedbirlerinin uygulanmasına, sanığın ikinci kez mükerrir olması nedeniyle CGTİK"nun 108/3. maddesi gereğince hakkında koşullu salıverme hükümlerinin uygulanmamasına" şeklinde karar vermiştir.
Dosyanın incelenmesinden, Denizli 6. Asliye Ceza Mahkemesinin 17/04/2013 tarih 2013/27 Esas 2013/163 Karar sayılı tekerrüre esas alınan kararının temyiz edilmediğinden 28/06/2013 tarihinde kesinleştirilerek infaza verildiği, Adli sicil kaydınada kesinleşme tarihi olarak bu tarihin yazıldığı anlaşılmıştır.
Sanığın 11/10/2013 ve sonrasi tarihli 5 dilekçe ile kararı temyiz ettiği, Mahkemesinin 26/11/2013 tarihli ek karar ile temyiz talebini reddettiği, Sanığın 05/12/2013 tarihli dilekçe ile eski hale getirme talebinde bulunduğu, bu talep üzerine adres araştırması yapıltırıldığı, bu araştırma neticesinde sanığın 23/05/2013- 19/06/2013 tarihleri arasında tebligat yapılan adreste oturmadığının tespit edildiği, dosyanın 11/12/2014 tarihinde eski hale getirme talebi ve temyiz talebi hakkında karar verilmek üzere Yargıtaya gönderildiği, Yargıtay 2. Ceza Dairesince eski hale getirme talebi kabul edilerek, 23/05/2016 tarih 2014/23332 Esas 2016/9767 Karar sayılı kararı ile "Sanıklar hakkında tekürrüre esas alınan ilamlardaki cezalardan en ağırının tekerrüre esas alınması gerektiği gözetilmeden ilamların tamamı tekerrüre esas alındığından" bahisle bozulmasına, ancak bu hususun düzeltilmesi mümkün bulunduğundan hükümlü Denizli Özboyacı hakkında tekürrüre esas alınan Denizli 6. Asliye Ceza Mahkemesinin 11.12.2009 tarih 2009/841-743 sayılı ilamındaki 5237 sayılı TCK"nun 116/1-4 ve 119/1-c maddeleri uyarınca hükmolunan 1 yıl 8 ay hapis cezasının tekürrüre esas alınmasına" şeklinde düzeltilerek onanmasına karar verildiği, sanık hakkında tekerrür hükümlerinin uygulanmasına esas alınan Denizli 6. Asliye Ceza Mahkemesinin 17/04/2013 tarih 2013/27 Esas 2013/163 Karar sayılı kararının, Yargıtay 2. Ceza Dairesinin 23/05/2016 tarih 2014/23332 Esas 2016/9767 Karar sayılı düzeltilerek onama kararı ile 23/05/2016 tarihi itibariyle kesinleştiği anlaşılmıştır.
Hem Denizli 4. Asliye Ceza Mahkemesi, hemde Yargıtay 3. Ceza Dairesi, bu safahattan haberdar edilmediğinden kararın kesinleşme tarihi olarak adli sicil kaydında yazılı bulunan ve kesinleştirme şerdinde yeralan 28/06/2013 tarihinin tekerrüre esas alındığı, ancak tekerrüre esas alınan karar, suç tarihi olan 22/10/2013 tarihinden sonra kesinleştiğinden bu kararın tekerrüre esas alınmasının mümkün olmadığı sonucuna varılmıştır,
Sanığın sabıka kaydı incelendiğinde ,suç tarihi olan 22/10/2013 tarihinden önce kesinleşmiş iki adet daha kararın bulunduğu anlaşılmıştır. Denizli 6. Asliye Ceza Mahkemesinin 2009/841-743 sayılı ilamı 11.12.2009 tarihinde kesinleştiğinden ve yeni suç 3 yıllık süre dolduktan sonra işlendiğinden tekerüre esas alınmasının mümkün olmadığı anlaşılmıştır, Denizli 5. Sulh Ceza Mahkamesinin 2010/722 Esas ve 2011/98 Karar sayılı ilamı Yargıtay 12. Ceza dairesinin 28/03/2013 tarihli kararı ile aynı tarihte kesinleştiğinden tekerüre esas olduğu sonucuna varılmıştır.
Mahkemece tekerüre esas alınan Denizli 6. Asliye Ceza Mahkemesinin 17/04/2013 tarih 2013/27 Esas 2013/163 Karar sayılı kararındaki hapis cezası 2 yıl 8 ay olduğundan, tekerüre esas salınması gereken Denizli 5. Sulh Ceza Mahkamesinin 2010/722 Esas ve 2011/98 Karar sayılı ilamındaki ceza ise hapis cezasından çevrilme Adli para cezası olduğundan kazanılmış hak ihlali de söz konusu olmayacaktır.
Denizli 4. Asliye Ceza Mahkemesinin 28/09/2017 tarihli ve 2017/293 Esas 2017/734 Karar sayılı kararının 4. Bendinde sanığın ikinci kez mükerrir olduğuna karar verilmiştir.Denizli 6. Asliye Ceza Mahkemesinin 17/04/2013 tarih 2013/27 Esas 2013/163 Karar sayılı kararının tekerüre esas olmadığı, tekerüre esas salınması gereken Denizli 5. Sulh Ceza Mahkamesinin 2010/722 Esas ve 2011/98 Karar sayılı ilamında ise TCK"nin 58. maddesinin uygulanmadığı ve ikinci kez tekerür hükmünün uygulanması için gerekli şartların oluşmadığı, sanık hakkında birinci kez tekerür hükmünün uygulanması gerektiği sonucuna varılmıştır.
Bu yönü ile Yüksek Yargıtay 3. Ceza dairesinin "temyiz itirazlarının reddiyle hükmün ONANMASINA" ilişkin görüşünün yasaya uygun olmadığı kanaatine" varıldığından itiraz yoluna başvurulduğu, 05.07.2012 tarihinde Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 6352 sayılı Kanun"un 99. maddesiyle 5271 sayılı CMK"nin 308. maddesine eklenen 2 ve 3. bentler ile aynı Kanun"un 101. maddesi gereğince dosyanın itirazen incelenmek üzere Dairemize gönderilmesi üzerine yapılan incelemede;
Gereği görüşülüp düşünüldü;
1) Yerinde görülen Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının itirazının KABULÜNE,
2) Dairemizin 10.09.2018 tarih 2017/19251 Esas – 2018/12457 Karar sayılı sanık ... hakkında kasten yaralama suçundan verilen mahkumiyet hükmünün onanmasına dair kararının KALDIRILMASINA,
Mahalli mahkemece verilen hükmün incelenmesinde;
Yerinde görülmeyen diğer temyiz sebeplerinin reddine, ancak;
Sanığın adli sicil kaydında yer alan ve tekerrüre esas olduğu kabul edilen Denizli 6. Asliye Ceza Mahkemesinin 17.04.2013 tarih, 2013/27 Esas ve 2013/163 Karar sayılı mahkumiyet ilamının suç tarihi olan 22/10/2013 tarihinden sonra 23/05/2016 tarihinde kesinleşmesi nedeniyle tekerrüre esas alınamayacağı gözetilmeksizin sanık hakkında 5237 sayılı TCK"nin 58. maddesi uyarınca tekerrür hükümleri uygulanıp 2. kez mükerrir kabul edilerek, hakkında CGTİK"nun 108/3. maddesi gereğince koşullu salıverme hükümlerinin uygulanmamasına karar verilmesi,
Ayrıca sanığın adli sicil kaydının yapılan incelenmesinde, sanığın tekerrüre esas itirazda gösterilen sabıkadan daha ağır olan Denizli 6. Asliye Ceza Mahkemesinin 11/12/2009 tarih, 2009/841 Esas ve 2009/743 Karar sayılı, 1 yıl 8 ay hapis cezasının bulunduğu, bu cezanın ertelenerek 2 yıl denetimli serbestliğe karar verildiği denetim süresinin 21.12.2011 tarihinde sona erdiği, cezanın bu tarih itibarıyla yerine getirilmiş sayılacağı, bu tarihten itibaren 3 yıl geçmeden 22.10.2013 tarihinde dava konusu suçun işlendiği anlaşılmakla bu suçun tekerrüre esas alınması gerektiğinin gözetilmemesi,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün bu nedenle 6723 Sayılı Kanun"un 33. maddesiyle değişik 5320 Sayılı Kanun"un 8/1. maddesi ile yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak bu husus yeniden yargılamayı gerektirmediğinden CMUK’un 322. maddesi gereğince, sanık hakkında 5237 sayılı TCK"nin 58. maddesi gereğince mükerrirlere özgü infaz rejiminin uygulanmasına ilişkin paragrafta yer alan "6. Asliye Ceza Mahkemesinin 2013/27 Esas, 2013/163" şeklindeki ibaresinin hükümden çıkartılarak yerine, "Denizli 6. Asliye Ceza Mahkemesinin 11/12/2009 tarih, 2009/841 Esas ve 2009/743" şeklindeki ibarenin eklenmesi ve yine aynı paragrafta yer alan "sanığın ikinci kez mükerrir olması nedeniyle CGTİK"nun 108/3 maddesi gereğince hakkında koşullu salıverme hükümlerinin uygulanmamasına," ibaresinin hükümden çıkartılması diğer kısımların aynen bırakılması suretiyle usul ve yasaya uygun hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 17.12.2019 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.