Hırsızlık - mala zarar verme - Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2019/5759 Esas 2019/16359 Karar Sayılı İlamı

2. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/5759
Karar No: 2019/16359
Karar Tarihi: 24.10.2019

Hırsızlık - mala zarar verme - Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2019/5759 Esas 2019/16359 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Mahkeme, bir kişinin hırsızlık ve mala zarar verme suçlarından mahkumiyet kararı verdiğini belirtiyor. Ancak, mala zarar verme suçu için tekerrür hükümleri uygulanmışken, hırsızlık suçu için uygulanmamıştır. Mükerrir olduğu için ikinci kez cezalandırılması gerektiği belirtilirken, sadece mükerrirler için uygulanan infaz rejimi uygulanması kararı verilmiştir. Bu kararın nedeni olarak ise ilamda 5237 sayılı TCK'nın 58. maddesinin uygulanması ve Anayasa Mahkemesinin 2015 tarihli kararının nazara alınması gösterilmiştir. Temyiz itirazının reddedilmesiyle karar onanmıştır. Kanun maddeleri olarak, 5237 sayılı TCK'nın 53. ve 58. maddeleri geçmektedir. 5237 sayılı TCK'nın 53. maddesi, hükümlünün hak yoksunluğunu içermekte ve Anayasa Mahkemesi tarafından bazı bölümleri iptal edilmiştir. 58. madde ise tekerrür hükümlerini düzenlemektedir.

2. Ceza Dairesi 2019/5759 E. , 2019/16359 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık, mala zarar verme
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü;
Yasal koşulları bulunmasına karşın, mala zarar verme suçu yönünden tekerrür hükümleri uygulandığı halde, hırsızlık suçu açısından uygulanmaması ve mükerrirliğe esas alınan ilamda da 5237 sayılı TCK’nın 58. maddesinin uygulanmış olması nedeniyle sanığın ikinci kez mükerrir sayılması gerekirken, mükerrirlere özgü infaz rejiminin uygulanmasına karar verilmesi ile yetinilmesi aleyhe temyiz bulunmadığından bozma nedeni yapılmamış; 5237 sayılı TCK"nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarihinde yürürlüğe giren 08.10.2015 günlü ve 2014/140 E., 2015/85 K. sayılı kararı da nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının infaz aşamasında değerlendirilmesi mümkün görülmüştür.
Yapılan duruşmaya, toplanan delillere, gerekçeye, hakimin kanaat ve takdirine göre temyiz itirazları yerinde olmadığından reddiyle hükümlerin istem gibi ONANMASINA, 24.10.2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.