Kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma - Yargıtay 10. Ceza Dairesi 2017/2859 Esas 2019/3715 Karar Sayılı İlamı

10. Ceza Dairesi
Esas No: 2017/2859
Karar No: 2019/3715
Karar Tarihi: 11.06.2019

Kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma - Yargıtay 10. Ceza Dairesi 2017/2859 Esas 2019/3715 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanık, kullanmak için uyuşturucu madde bulundurmak suçundan mahkum edildi. Sanığın adli sicil kayıtları incelendiğinde, önceki suçlarından dolayı hiçbir tedavi veya denetimli serbestlik tedbiri uygulanmadığı görüldü. Bu nedenle, 6545 sayılı Kanunun 68. maddesi uyarınca sanığın lehine uygulanacak 5. fıkrasının şartları mevcut değildi. Bu suçtan dolayı sanığa doğrudan tedavi ve denetimli serbestlik tedbiri uygulandıktan sonra, yükümlülüklerini ihlal eden sanık hakkında yargılamaya devam edildi ve mahkumiyet kararı verildi. Kararda, yargılama sürecinin kanuna uygun yapıldığı, iddia ve savunmaların doğru bir şekilde ele alındığı, eylemin sanık tarafından gerçekleştirildiği ve suçun yaptırımlarının doğru belirlendiği vurgulandı. Kararın verildiği kanun maddeleri ise şunlardır:
- 6545 sayılı Kanunun 68. maddesi
- Türk Ceza Kanunu'nun 191. maddesinin 5. fıkrası
- 6545 sayılı Kanunun 85. maddesi
- 5320 sayılı Kanuna eklenen geçici 7. maddenin 3. fıkrası.

10. Ceza Dairesi 2017/2859 E. , 2019/3715 K.

"İçtihat Metni"

Mahkeme : Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma
Hüküm : Tedavi ve denetimli serbestlik tedbirine uyulmaması üzerine mahkûmiyet

Dosya incelendi.
GEREĞİ GÖRÜŞÜLÜP DÜŞÜNÜLDÜ :
Adli sicil kayıtları ve UYAP üzerinden yapılan araştırmada, sanık hakkında, bu suç tarihinden önce, aynı suçtan dolayı açılmış başka bir dava nedeniyle verilip kesinleşmiş herhangi bir tedavi ve/veya denetimli serbestlik tedbirinin bulunmadığı anlaşıldığından, hükümden önce 28.06.2014 tarihli Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 6545 sayılı Kanunun 68. maddesi ile değiştirilen TCK"nın 191. maddesinin 5. fıkrasının sanık lehine uygulanma şartlarının bulunmaması nedeniyle, bu suçtan dolayı ilk olarak doğrudan tedavi ve denetimli serbestlik tedbiri uygulandıktan sonra, yükümlülüklerini ihlal eden sanık hakkında yargılamaya devam olunarak hüküm kurulmuş olması, 6545 sayılı Kanunun 85. maddesi ile 5320 sayılı Kanuna eklenen geçici 7. maddenin 3. fıkrasına uygun olduğundan, bu husus dikkate alınarak yapılan incelemede;
Yargılama sürecindeki işlemlerin kanuna uygun olarak yapıldığı, aşamalarda ileri sürülen iddia ve savunmaların toplanan tüm delillerle birlikte gerekçeli kararda gösterilip tartışıldığı, vicdanî kanının dosya içindeki belge ve bilgilerle uyumlu olarak kesin verilere dayandırıldığı, eylemin sanık tarafından gerçekleştirildiğinin saptandığı, eyleme uyan suç tipi ile yaptırımların doğru biçimde belirlendiği anlaşıldığından; sanığın yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddiyle, hükmün ONANMASINA, 11/06/2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.