Taksirle yaralama - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2020/1172 Esas 2020/5061 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle yaralama
Hüküm : CMK"nın 223/2-c maddesi gereğince beraat

Taksirle yaralama suçundan sanıkların beraatlerine ilişkin hükümler, katılan vekili tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Sanıklardan ..."nın ... Medical Hastanesi başhekimi ve sorumlu müdürü olduğu, sanık ..."ın aynı hastanede yoğun bakım ünitesi sorumlu hemşiresi olarak, sanık ..."in ise donanımdan sorumlu teknisyen olarak görev yaptıkları kişinin 03.03.2012 tarihinden itibaren ... Medikal Hastanesinde yoğun bakım ünitesinde takibinin yapıldığı, zaman zaman ajitasyonlar (kontrolsüz hareketler) olduğunun bildirildiği, bu nedenle kişinin yataktan düşmemesi, yatak çevresindeki tıbbi cihazlara çarpmaması amacı ile önlemlerin alındığı (yatağa kollarından bağlandığı, yatak bariyerlerinin kaldırıldığı), takibinin yapıldığı ve olay saatinde bir kolu bağlanmadığından kişinin hareket ederek başını çarptığı anlaşılmakla;
Yüksek Sağlık Şurası"nın 12-13 şubat 2015 tarih 13614 karar sayılı kararının sonuç kısmına göre; “10.11.2012"de (yani düşme olayından yaklaşık 5 ay 20 gün sonra) ex olan hastanın ölümünün serebrovasküler hastalık ve gelişen komplikasyonlar sonucu meydana gelmiş olduğunun anlaşıldığı, düşme ile oluşan kafa travması olayı ile ölüm arasında illiyet bağı bulunmadığı, hastanın zaman zaman ajitasyonlarının olduğu kayıtlı olduğundan, yataktan düşmemesi ve yatak çevresindeki tıbbi cihazlara çarpmaması için gerekli önlemlerin (yatağa kollarından bağlanması ve yatak bariyerlerinin kaldırılması gibi) alınması gerektiği, ancak bunların yapılmaması sonucu istenmeyen düşme olayının gerçekleştiği, ajite hastanın yatağa uygun olarak tespit edilmemesi ve yataktan düşmemesi için gerekli önlemlerin alınmamasının eksiklik olduğu cihetle 22.05.2012 tarihinde olan olay anında olay yerinde bulunmayan sanıklara kusur atfedilemeyeceği” oybirliği ile mütalaa edilmiş olmakla; özel hastanede doktor olan sanık ...’ın kamu görevlisi olmaması nedeniyle hukuki durumunun TCK"nın 257/2. maddesi kapsamında da değerlendirilmesinin mümkün olmadığı anlaşılmakla;
Yapılan yargılama sonunda, yüklenen suç açısından sanıkların taksirinin bulunmadığı, gerekçeleri gösterilerek mahkemece kabul ve takdir kılınmış olduğundan, katılan vekilinin sanıkların kusurlu olduğuna ilişkin temyiz itirazlarının reddiyle, beraate ilişkin hükümlerin isteme uygun olarak ayrı ayrı ONANMASINA, 13.10.2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.