Vergi Usul Kanununa Muhalefet - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2017/14307 Esas 2018/5076 Karar Sayılı İlamı

11. Ceza Dairesi
Esas No: 2017/14307
Karar No: 2018/5076
Karar Tarihi: 28.05.2018

Vergi Usul Kanununa Muhalefet - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2017/14307 Esas 2018/5076 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanık hakkında 2005 yılında sahte fatura kullanmaktan dolayı mahkeme tarafından beraat verildi ancak bu karar itiraz edildi. Yeniden yapılan yargılamada sanığın suçunun oluşmadığına ve beraat kararının doğru olduğuna karar verildi. Ancak sanık hakkında aynı suçtan dolayı daha önce de beraat kararı verilmişti. Bu karara yapılan itiraz sonucu yapılan yargılamada sanığın suçunun ceza kanununun yasal unsurlarını karşılamadığı için beraat kararının doğru olduğu kabul edildi. Kararda bahsedilen kanun maddeleri şunlardır:
- 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 7. maddesi
- 5252 sayılı Türk Ceza Kanununun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkında Kanun'un 9. maddesi
- 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 66/1-e ve 67/4 maddeleri
- 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun 223/8. maddesi
- 5320 sayılı Kanun'un 8/1. maddesi
- 1412 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun 321. maddesi

11. Ceza Dairesi 2017/14307 E. , 2018/5076 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Vergi Usul Kanununa Muhalefet
HÜKÜM : Beraat

I-)Sanık hakkında 2006 takvim yılında sahte fatura kullanmak suçundan dolayı kurulan beraat kararına yönelik katılan vekilinin temyiz itirazlarının incelenmesinde;
Bozma kararına uyularak yapılan yargılamada, yüklenen suçun yasal unsurları itibariyle oluşmadığı dosya içeriğine uygun şekilde gerekçeleri gösterilerek mahkemece kabul ve takdir kılınmış olduğundan katılan vekilinin temyiz itirazlarının reddiyle, hükmün istem gibi ONANMASINA,
II-)Sanık hakkında 2005 takvim yılında sahte fatura kullanmak suçundan dolayı kurulan beraat kararına yönelik katılan vekilinin temyiz itirazlarının incelenmesinde;
Bozma kararına uyularak yapılan yargılamada, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu"nun 7 ve 5252 sayılı Türk Ceza Kanununun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkında Kanun"un 9. maddeleri hükmü uyarınca; sanığa yüklenen “2005 takvim yılında sahte fatura kullanmak" suçunun yasada gerektirdiği cezasının türü ve üst sınırı itibarıyla tabi olduğu, suç tarihinde yürürlükte bulunan 5237 sayılı TCK"nın 66/1-e ve 67/4 maddelerinde öngörülen zamanaşımının suç tarihinden temyiz inceleme tarihine kadar gerçekleştiği anlaşılmış, katılan vekilinin temyiz itirazları bu nedenle yerinde görülmüş olduğundan sair yönleri incelenmeyen hükmün 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK"nın 321. maddesi uyarıca BOZULMASINA, ancak bu husus yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden, aynı Yasanın 322. maddesindeki yetkiye dayanılarak sanık hakkındaki kamu davasının gerçekleşen zamanaşımı nedeniyle 5237 sayılı TCK"nın 66/1-e, 67/4 ve 5271 sayılı CMK’nın 223/8. maddeleri gereğince DÜŞÜRÜLMESİNE, 28.05.2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.