Yargıtay 9. Hukuk Dairesi 2017/11712 Esas 2017/2408 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :İŞ MAHKEMESİ

DAVA : Davacı kıdem tazminatı ile fazla çalışma ücreti, genel tatil ücreti, izin ücreti alacaklarının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Yerel mahkemece, davanın kabulüne karar verilmiştir.
Yerel mahkeme kararının davalı vekili tarafından temyizi üzerine, Dairemizin 11.11.2015 gün ve 2014/19705 Esas, 2015/32023 Karar sayılı kararı ile hükmün bozulmasına karar verilmiştir.
Mahkemece, 28.06.2013 tarihli duruşmada tespit davasının beklenilmesine karar verildiği, ancak daha sonra bu karar beklenilmeksizin hataen karar verildiği, her iki dosyanın incelenmesinde hizmet süresinin her iki dosyada da aynı ve 01.07.2009-30.07.2011 arası asgari ücretle çalıştığı kabul edilerek karar verildiği, her ne kadar bozma ilamında taraflar arasındaki ilişkinin İş Kanunu kapsamı dışında kaldığı belirtilerek görev hususunun değerlendirilmesi konusunda bozulmuş ise de, bu aşamada artık görev yönünden değerlendirmenin bir anlamı kalmadığı gerekçesi ile bozmaya karşı direnme kararı verilmiştir.
Direnme kararı süresi içinde davalı tarafından temyiz edilmiş olup, Dairemizin 6352 sayılı kanunun 40. maddesi ile eklenen 5521 sayılı İş Mahkemeleri Kanunu’nun geçici ikinci maddesi uyarınca öncelikle inceleme yetkisi olduğu anlaşılmakla dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü.

Y A R G I T A Y K A R A R I

Dairemizin “Mahkemece, yukarıdaki ilke ve yasal düzenlemeler çerçevesinde araştırma yapılarak sonucuna göre görev hususunun değerlendirilmesi gerekirken, eksik inceleme ile yazılı şekilde sonuca gidilmesi hatalı olup, bozmayı gerektirmiştir” gerekçesi ile verdiği bozma kararı usul ve yasaya uygun olduğu, sosyal güvenlik açısından işçinin sigortalı çalıştırılması gerektiği ancak davacının işçilik alacakları açısından iş kanunu kapsamına girip girmemesinin farklılık ve önem arzettiği bu nedenle direnmenin yerinde olmadığı anlaşıldığından, temyiz incelemesinin yapılmak üzere dosyanın 5521 sayılı İş Mahkemeleri Kanunu’nun geçici ek ikinci maddesi uyarınca yetkili ve görevli Yargıtay Hukuk Genel Kurulu’na GÖNDERİLMESİNE, 23.02.2017 tarihinde oy birliği ile karar verildi.