MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü;
I- Sanık ..."ün temyiz istemi hakkında yapılan incelemede;
Sanığın 20/11/2018 tarihli dilekçesindeki anlatımından temyiz başvurusu ile birlikte eski hale getirme isteminde de bulunduğunun anlaşılmasına, eski hale getirme isteği hakkındaki karar verme yetkisinin, 5271 sayılı CMK"nın 42/1. maddesi uyarınca Yargıtay"ın ilgili dairesine ait olmasına göre, mahkemenin 21/11/2018 tarihli, 2015/149 Esas, 2015/182 Karar sayılı ek kararının kaldırılmasına karar verilerek yapılan incelemede;
Yoklukta verilip, 11/05/2015 tarihinde usulüne uygun şekilde tebliğ edilen kararı 1412 sayılı CMUK"nın 310. maddesinde öngörülen yasal bir haftalık süreden sonra 20/11/2018 tarihinde temyiz eden sanık ..."ün temyiz isteminin aynı Kanun"un 317. maddesi gereğince istem gibi REDDİNE,
II- Sanıklar ... ve ... hakkında kurulan hükümlere ilişkin temyiz istemlerinin incelenmesinde;
5237 sayılı TCK’nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesinin 24/11/2015 tarihinde yürürlüğe giren 08/10/2015 gün ve 2014/140 esas, 2015/85 sayılı kararı da nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Yapılan duruşmaya, toplanan delillere, gerekçeye, hakimin kanaat ve takdirine göre temyiz itirazları yerinde olmadığından reddiyle hükümlerin istem gibi ONANMASINA, 23/10/2019 gününde oy birliğiyle karar verildi.