Yargıtay 7. Hukuk Dairesi 2014/516 Esas 2014/9010 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi : Mersin 1. İş Mahkemesi
Tarihi : 19/09/2013
Numarası : 2011/852-2013/354

Taraflar arasındaki alacak davasının yapılan yargılaması sonunda; hüküm süresi içinde duruşmalı olarak davalı vekili tarafından temyiz edilmiş ise de; duruşma gününün taraflara tebliği için davetiyeye yapıştırılacak posta pulu bulunmadığından duruşma isteğinin reddine ve incelemenin evrak üzerinde yapılmasına karar verildikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:
1-Dosyadaki yazılara, hükmün Dairemizce de benimsenmiş bulunan yasal ve hukuksal gerekçeleriyle dayandığı maddi delillere ve özellikle bu delillerin takdirinde bir isabetsizlik görülmemesine göre davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazlarının reddine,
2-Davacı davalı işyerinde 04/03/2006 - 10/08/2011 tarihleri arasında asgari ücretle çalıştığını, iş akdinin haksız ve bildirimsiz olarak davalı tarafından feshedildiğini belirtip kıdem ve ihbar tazminatı ile bazı işçilik alacaklarının tahsilini talep etmiştir.
Davalı, davacının istifa etmek suretiyle işten ayrıldığını ve başka bir alacağının da bulunmadığını savunarak davanın reddini istemiştir.
Mahkemece davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Taraflar arasında davacının günlük çalışma süresinin hesaplanması ve dolayısıyla fazla çalışma ücretine hak kazanılıp kazanılmadığı konusunda anlaşmazlık vardır.
Fazla çalışma yaptığını iddia eden işçi bu iddiasını ispatla yükümlüdür. Ücret bordrolarına ilişkin kurallar burada da geçerlidir. İşçinin imzasını taşıyan bordro sahteliği ispat edilinceye kadar kesin delil niteliğindedir. Bir başka anlatımla bordronun sahteliği ileri sürülüp kanıtlanmadıkça, imzalı bordroda görünen fazla çalışma alacağının ödendiği varsayılır.
Fazla çalışmanın ispatı konusunda işyeri kayıtları, özellikle işyerine giriş çıkışı gösteren belgeler, işyeri iç yazışmaları delil niteliğindedir. Ancak, fazla çalışmanın yazılı belgelerle kanıtlanamaması durumunda tarafların, tanık beyanları ile sonuca gidilmesi gerekir. Bunun dışında herkesçe bilinen genel bazı vakıalar da bu noktada göz önüne alınabilir. İşçinin fiilen yaptığı işin niteliği ve yoğunluğuna göre de fazla çalışma olup olmadığı araştırılmalıdır.
Somut olayda, mahkemece dinlenen davacı tanığı Ö.. K.. davacının komşusu, diğer davacı tanığı A.. T.. ise davacının uzaktan akrabası olup davalı işyerinde çalışmaları bulunmayıp çalışma saatleri konusundaki bayanları da çelişkilidir. Diğer yandan davalı tanıkları ise davalı işyerinde çalışmış olup çalışma sürelerine ilişkin beyanları tutarlıdır. Davacının haftalık çalışma süresi ve dolayısı ile fazla çalışma ücretinin hesaplanmasında davalı tanıklarının beyanlarına itibar edilmesi gerekirken, bilirkişinin davalı işyerinde çalışmamış ve birbiri ile uyumlu olmayan davacı tanıklarının beyanlarına itibarla yapmış olduğu hesaplama doğrultusunda karar verilmiş olması hatalı olup bozma nedenidir.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın yukarıda yazılı nedenle BOZULMASINA, temyiz harcının istek halinde davalıya iadesine, 25.04.2014 gününde oybirliğiyle karar verildi.