MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Vergi Usul Kanununa Muhalefet
HÜKÜM : Beraat

Sanığın gerçekte mal aldığı mükellef yerine sahte fatura düzenleyicisi olduğu tespit edilen mükelleflere ait gerçek mal ve hizmet teslimine dayalı olmayan farklı tarihlerde düzenlenmiş sahte faturaları KDV indiriminde kullanmak şeklindeki eyleminin, 213 sayılı Kanun’un 359/b-1 maddesine uyan zincirleme şekilde sahte fatura kullanma suçunu oluşturduğu, Van Cumhuriyet Başsavcılığı‘nın 26.11.2012 tarih ve 2012/1462 Soruşturma-2012/2630 Esas sayılı iddianamesi ile iddianame anlatımında sahte fatura kullanma suçundan bahsedilerek, sevk maddesi bölümünde sanığın VUK‘nın 359/2-a. maddesi gereğince cezalandırılması talep edilmek suretiyle kamu davası açıldığı ve mahkemece de sevk maddesi doğrultusunda hüküm kurulduğu halde, mütalaa ve ekindeki vergi suçu raporunda eylemin sahte fatura kullanmak olarak değerlendirildiği anlaşılmış ise de; Yargıtay Ceza Genel Kurulu‘nun 11.03.2014 tarih ve 2012/11-1382 Esas-2014/124 Karar, 11.07.2014 tarih ve 2012/11-1512 Esas-2014/366 Karar sayılı ilamlarında da belirtildiği üzere, mahkemenin fiilin nitelendirilmesinde mütalaa ile bağlı olmayıp, sahte fatura kullanmak ve muhteviyatı itibarıyla yanıltıcı belge kullanmak suçlarının vasıfları farklı olmakla birlikte birbirlerine dönüşebileceği, mahkemece bu suçlar yönünden yeniden mütalaa almasının gerekmediği gözetilerek yapılan incelemede;
Elde edilen delillerin hükümlülüğe yeter nitelik ve derecede bulunmadığı dosya içeriğine uygun şekilde gerekçeleri gösterilerek mahkemece kabul ve takdir kılınmış olduğundan, katılan vekilinin temyiz itirazlarının reddiyle hükümlerin istem gibi ONANMASINA, 28.05.2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.