Hırsızlık - Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2019/5915 Esas 2019/16190 Karar Sayılı İlamı

2. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/5915
Karar No: 2019/16190
Karar Tarihi: 23.10.2019

Hırsızlık - Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2019/5915 Esas 2019/16190 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Asliye Ceza Mahkemesi'nde görülen bir hırsızlık davasında, sanık yokluğunda verilen kararın usule aykırı olduğu gerekçesiyle dosyanın Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına iadesine karar verildiği belirtiliyor. Tebligat Kanunu'nun 10/2. maddesi uyarınca, bilinen en son adres esas alınarak tebligat çıkarılması gerektiği, bu adrese yapılan tebligatın bila tebliğ iade edilmesi halinde ise adres kayıt sistemindeki adresin bilinen en son adres olarak kabul edileceği açıklanıyor. Bu kapsamda, MERNİS adresi belirtilmeksizin yapılan tebligat işleminin usule aykırı olduğu ifade ediliyor.
Tebligat Kanunu'nun 21/1 ve 21/2. maddelerine göre normal tebligat çıkarılması gerektiği, kağıt tebligatın yapılamaması durumunda ise adres kayıt sistemindeki adresin kabul edilmesi gerektiği belirtiliyor. Adres kayıt sistemindeki bilgilerin güncelliği için de Tebligat Kanunu’nun Uygulanmasına Dair Yönetmeliğin 16/2. maddesi hükümlerine göre işlem yapılması gerektiği belirtiliyor.

2. Ceza Dairesi 2019/5915 E. , 2019/16190 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü;
7201 sayılı Tebligat Kanunu"nun 10/2. maddesinin, “Bilinen en son adresin tebligata elverişli olmadığının anlaşılması veya tebligat yapılamaması hâlinde, muhatabın adres kayıt sisteminde bulunan yerleşim yeri adresi, bilinen en son adresi olarak kabul edilir ve tebligat buraya yapılır.” hükmü ile gerçek kişilere yapılacak tebligat ile ilgili olarak iki aşamalı bir yöntem benimsenmiş olması karşısında, önce bilinen en son adres (bilinen bir adres yoksa ya da bilinen en son adres ile adres kayıt sistemindeki adres aynı ise MERNİS adresi olduğu belirtilmeksizin adres kayıt sistemindeki adres) esas alınarak, Tebligat Kanunu"nun 21/1. maddesine göre normal tebligat çıkarılıp, çıkarılan tebligatın bila tebliğ iade edilmesi halinde, aynı Kanun’un 21/2. maddesi uyarınca adres kayıt sistemindeki adres bilinen en son adres olarak kabul edilerek, merci tarafından, tebligata, Tebligat Kanunu"nun 23/1-8 ve Tebligat Kanunu’nun Uygulanmasına Dair Yönetmeliğin 16/2. maddesi hükümlerine göre, “Tebligat çıkarılan adres muhatabın adres kayıt sistemindeki adresi olduğundan, tebliğ imkânsızlığı durumunda, tebligatın, Tebligat Kanunu’nun 21/2. maddesine göre bu adrese yapılması” gerektiğine dair şerh düşülerek tebliğ işlemlerinin tamamlanması gerektiği gözetilmeksizin, sanığın yokluğunda verilen kararın doğrudan “MERNİS adresi” ibaresi ile çıkarılan ve Tebligat Kanunu’nun 21/2. maddesi gereğince yapılan tebligat işleminin usule aykırı olmasından dolayı sanığa usulüne uygun olarak gerekçeli kararın (eğer sanık cezaevinde bulunuyor ise cezaevi adresine, cezaevinde bulunmuyor ise öncelikle bilinen en son adresine tebliğ yapılması, bu adrese de tebligat yapılamaması halinde güncel MERNİS adreslerine tebliğ yapılmak suretiyle) tebliği ile sunulması halinde temyiz dilekçesi de eklendikten ve bu konuda ek tebliğname düzenlendikten sonra incelenmek üzere İADESİNİN mahallince sağlanması için dosyanın Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına GÖNDERİLMESİNE, 23.10.2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.