Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2019/448 Esas 2020/5012 Karar Sayılı İlamı

12. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/448
Karar No: 2020/5012
Karar Tarihi: 12.10.2020

Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2019/448 Esas 2020/5012 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Davacı, hırsızlık suçundan tutuklu kaldığı süre boyunca tazminat talebinde bulunmuştur. Ancak, yapılan ceza yargılaması sonucunda davacı hakkında açılan ceza davasının zamanaşımı nedeniyle ortadan kaldırılması üzerine davacının tazminat talebi reddedilmiştir. Mahkeme, davacı lehine tazminat isteme şartlarının oluşmadığı gerekçesiyle davanın reddine karar vermiştir. Kararda, davacının tazminat talebinin hangi kanun maddesine dayandığı belirtilmemiştir. Kanun maddeleri 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkında Kanunun 6. maddesi ve 466 sayılı Kanun'dur. 5320 sayılı kanun, tutuklama işleminin 01/06/2005 tarihinden önce gerçekleşmiş olması nedeniyle davanın 466 sayılı kanun hükümlerine tabi olduğunu belirtmektedir. 466 sayılı Kanun ise tazminat istenebilecek halleri sınırlı şekilde saymaktadır.

12. Ceza Dairesi 2019/448 E. , 2020/5012 K.

"İçtihat Metni"

Mahkemesi :Ağır Ceza Mahkemesi
Dava : 466 sayılı Kanun gereğince tazminat
Dava tarihi : 22/01/2015
Hüküm : Davanın reddine

Davacının tazminat talebinin reddine ilişkin hüküm, davacı vekili tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü;
Tazminat talebinin dayanağı olan... 1. Asliye Ceza Mahkemesinin 2002/161 Esas – 2008/346 Karar sayılı ceza dosyası kapsamında, davacının hırsızlık suçundan 14/02/2002 – 07/05/2002 tarihleri arasında tutuklu kaldığı, davacı hakkındaki tutuklama işleminin 01/06/2005 tarihinden önce gerçekleşmiş olması nedeniyle 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanununun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkında Kanunun 6. maddesine göre, davanın 466 sayılı Kanun hükümlerine tabi olduğu ve yapılan ceza yargılamasının sonunda davacı hakkında açılan ceza davasının zamanaşımı nedeniyle ortadan kaldırılmasına karar verildiği dikkate alındığında, 466 sayılı Kanunun 1. maddesinde sınırlı şekilde sayılan tazminat istenebilecek hallerin davacı yönünden gerçekleşmediği anlaşıldığından, davanın reddine karar verilmesinde herhangi bir isabetsizlik görülmemiş, gerekçeli karar başlığında ""466 sayılı Kanun gereğince tazminat"" olan dava türünün ""CMK 141 – 142 maddesi"", ""22/01/2015"" olan dava tarihinin ise ""24/01/2015"" olarak yazılması mahallinde düzeltilebilir yazım yanlışlıkları kabul edilmiştir.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre; mahkemece davacı lehine tazminat isteme şartlarının oluşmadığı gerekçe gösterilerek davanın reddine karar verilmesinde usule ve kanuna aykırı yön bulunmadığından, davacı vekilinin davanın reddine karar verilmesinin usule ve yasaya aykırı olduğuna ve sair nedenlere ilişkin tüm temyiz itirazlarının reddiyle, hükmün isteme uygun olarak ONANMASINA, 12/10/2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.