Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2019/394 Esas 2020/5004 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :Ağır Ceza Mahkemesi
Dava : 466 sayılı Kanun gereğince tazminat
Dava tarihi : 22/01/2015
Hüküm : Davanın reddine

Davacının tazminat talebinin reddine ilişkin hüküm, davacı vekili tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü;
Tazminat talebinin dayanağı olan ... 1. Asliye Ceza Mahkemesinin 2002/161 Esas – 2008/346 Karar sayılı ceza dosyası kapsamında, davacının hırsızlık suçundan 14/02/2002 – 07/05/2002 tarihleri arasında tutuklu kaldığı, davacı hakkındaki tutuklama işleminin 01/06/2005 tarihinden önce gerçekleşmiş olması nedeniyle 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanununun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkında Kanunun 6. maddesine göre, davanın 466 sayılı Kanun hükümlerine tabi olduğu ve yapılan ceza yargılamasının sonunda davacı hakkında açılan ceza davasının zamanaşımı nedeniyle ortadan kaldırılmasına karar verildiği dikkate alındığında, 466 sayılı Kanunun 1. maddesinde sınırlı şekilde sayılan tazminat istenebilecek hallerin davacı yönünden gerçekleşmediği anlaşıldığından, davanın reddine karar verilmesinde herhangi bir isabetsizlik görülmemiş, gerekçeli karar başlığında ""466 sayılı Kanun gereğince tazminat"" olan dava türünün ""CMK"nın 141 – 142. maddesi"", ""22/01/2015"" olan dava tarihinin ise ""24/01/2015"" olarak yazılması mahallinde düzeltilebilir yazım yanlışlıkları kabul edilmiştir.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre; mahkemece davacı lehine tazminat isteme şartlarının oluşmadığı gerekçe gösterilerek davanın reddine karar verilmesinde usule ve kanuna aykırı yön bulunmadığından, davacı vekilinin davanın reddine karar verilmesinin usule ve yasaya aykırı olduğuna ve sair nedenlere ilişkin tüm temyiz itirazlarının reddiyle, hükmün isteme uygun olarak ONANMASINA, 12/10/2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.