Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle yaralama
Hüküm : TCK’nın 89/4, 62/1, 52/2, 5275 sayılı yasanın 106/3, 53/6.maddeleri uyarınca mahkumiyet

Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, incelenen dosya kapsamına göre; sanığın bilirkişi raporunun yetersiz olduğuna ilişkin temyiz itirazlarının reddine, ancak;
1-Sanığın idaresindeki işçileri taşıyan servis minibüsü ile saat 18:45 sıralarında meskun mahalde, 9 metre genişliğindeki iki yönlü ve dik eğimli yolda seyir halinde iken, öndeki aracın durması ile servis minibüsünün stop ettiği, geri çalıştırmak istediği sırada el freninin tutmadığı ve aracın 70 metre kadar geri kaçarak takla attığı ve şikayetçi olan 5 işçinin basit tıbbi müdahale ile giderilebilir şekilde yaralandığı, sanığın tam kusurlu olarak kazaya neden olduğu olayda; şikayetçilerden ...’ın kolluk ifadesinde özetle “.... kazanın bir gün öncesinde yine seyahat ettiğimiz sırada fren tutmadığını servis şoförü...’e söylememe rağmen, cumartesi gününe kadar idare eder ...” dedi şeklindeki ifadesi karşısında; el frenindeki arızanın sanık tarafından bilinmesine rağmen trafiğe çıkması nedeni ile sanık hakkında bilinçli taksirin koşullarının oluştuğu ve bu nedenle cezasında TCK"nın 22/3. maddesi gereğince arttırım yapılması gerektiğinin gözetilmemesi;
2-Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 23/01/2018 tarih, 2017/463 Esas, 2018/20 Karar sayılı ve 23/01/2018 tarih, 2015/962 Esas, 2018/16 Karar sayılı ilamlarında vurgulandığı üzere, sanık hakkında hükmolunan adli para cezasının ödenmemesi haline ilişkin uygulamada, 5237 sayılı TCK"nın 52/4. maddesi ile birlikte 5275 sayılı Kanunun 106/3. maddesinin gösterilmesi;
Kanuna aykırı olup, hükmün bu sebepten dolayı 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi gereğince isteme aykırı olarak BOZULMASINA, ceza miktarı yönünden CMUK 326/son maddesi gereğince kazanılmış hakkının saklı tutulmasına 12.10.2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.