Yargıtay 22. Hukuk Dairesi 2017/26127 Esas 2019/23677 Karar Sayılı İlamı

22. Hukuk Dairesi
Esas No: 2017/26127
Karar No: 2019/23677
Karar Tarihi: 18.12.2019

Yargıtay 22. Hukuk Dairesi 2017/26127 Esas 2019/23677 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Davalı işyerinde bantlama makinesi operatörü olarak çalışan davacı, iş sözleşmesinin feshine karşı açılan işe iade davasında feshin geçerli nedene dayandığı kabul edilerek karar onanmıştır. Davacı, kıdem ve ihbar tazminatı, yıllık izin ve fazla çalışma ücreti alacaklarının tahsili için dava açmıştır. Mahkeme, davacının yıllık izin ücreti alacağının kabulüne karar vermiştir. Ancak, davalı işveren, davacının yıllık izin ücretinin ödendiğini belirtmiş ve bordro sunmuştur. Banka kayıtları incelenmeden karar verilmesi hatalı olduğu gerekçesiyle karar bozulmuştur. Kanun maddeleri: İş Kanunu madde 64, Türk Borçlar Kanunu madde 105.

22. Hukuk Dairesi 2017/26127 E. , 2019/23677 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :İş Mahkemesi
DAVA TÜRÜ : ALACAK

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmekle, temyiz talebinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı vekili, müvekkilinin davalı işyerinde 05.07.2012-18.07.2013 tarihleri arasında bantlama makinesi operatörü olarak çalıştığını, iş sözleşmesinin feshine karşı açılan işe iade davasında feshin haklı nedene dayandığı sabit olmasa da geçerli nedene dayandığının kabul edildiğini, kararın onandığını, feshin haksız olduğunu ileri sürerek kıdem ve ihbar tazminatı ile yıllık izin, fazla çalışma ücreti alacaklarının davalıdan tahsilini istemiştir.
Davalı vekili, davanın reddini istemiştir.
Mahkemece, toplanan delillere ve bilirkişi raporuna dayanılarak yazılı gerekçe ile davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Karar davalı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
1-Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalının aşağıdaki bentlerin kapsamı dışındaki tüm temyiz itirazlarının reddine karar vermek gerekmiştir.
2-Taraflar arasında davacının yıllık izin ücreti alacağı uyuşmazlık konusudur.
Somut olayda, davacı, davalı işyerinde 05.07.2012-18.07.2013 tarihleri arasında bantlama makinesi operatörü olarak çalışmış olup; yıllık izin hakkının kullandırılmadığını ve ücretinin ödenmediği ileri sürmüştür. Davalı işveren tarafından davacının yıllık izin ücretinin ödendiği belirtilerek, davacıya ait 2013 yılı Temmuz ayı imzasız ücret bordrosu dosyaya sunulmuş ve davacının banka hesap numarası bildirilerek banka kayıtlarının getirtilmesi talep edilmiştir. 2013 yılı Temmuz ayına ait imzasız ücret bordrosunda 694,03 TL yıllık izin ücreti ödemesi olduğu görülmekte ise de dosya içerisinde banka kayıtları bulunmamaktadır. Bu durumda Mahkemece ilgili banka kayıtları getirtilerek 2013 yılı Temmuz ayı ücret bordrosunda tahakkuk ettirilen yıllık izin ücretinin ödenip ödenmediği tespit edilerek sonuca gidilmesi gerekirken eksik inceleme ile yazılı şekilde karar verilmesi hatalı olup bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın yukarıda yazılı sebepten BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının isteği halinde ilgilisine iadesine, 18.12.2019 gününde oybirliğiyle karar verildi.