5411 sayılı Bankacılık Kanununa muhalefet - Yargıtay 7. Ceza Dairesi 2019/2617 Esas 2020/1956 Karar Sayılı İlamı

7. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/2617
Karar No: 2020/1956
Karar Tarihi: 05.02.2020

5411 sayılı Bankacılık Kanununa muhalefet - Yargıtay 7. Ceza Dairesi 2019/2617 Esas 2020/1956 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Ağır Ceza Mahkemesi tarafından verilen karar, Bankacılık Kanununa muhalefet suçu işleyen sanık hakkında hükümlülük kararı verilmesini içermektedir. Mahkeme kararında, adli para cezasının paraya çevrilmesi sırasında TCK'nin 52/2. maddesi yerine TCK'nin 52. maddesinin yazılması, sanıktan tahsil edilen paranın zarar gören bankaya verilmemesi ve yasal harçların tahsili konularında hatalar yapıldığı belirtilmektedir. Mahkeme, bu hataların giderilmesi için hükümde düzeltmeler yapılmasına karar vermiştir. Kararda geçen kanun maddeleri; 5411 sayılı Bankacılık Kanunu, 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun 260/1. maddesi, 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun 8/1. maddesi ve 1412 sayılı Ceza Muhakemesi Usulü Kanunu'nun 322. maddesidir.

7. Ceza Dairesi 2019/2617 E. , 2020/1956 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Ağır Ceza Mahkemesi
SUÇ : 5411 sayılı Bankacılık Kanununa muhalefet
HÜKÜM : Hükümlülük

Yerel mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle; başvurunun nitelik, ceza türü, süresi ve suç tarihine göre dosya okunduktan sonra Türk Milleti adına gereği görüşülüp düşünüldü;
Müşteki Banka vekilinin kamu davasına katılma talebinde bulunduğu halde talep hakkında olumlu veya olumsuz bir karar verilmemiş ise de, 5271 sayılı CMK"nun 260/1. maddesi gereğince, katılan sıfatını alabilecek surette suçtan zarar görmüş bulunan şikayetçi banka vekilinin, hükmü temyize hakkı bulunduğu gözetilerek yapılan incelemede;
1. Gün adli para cezasının paraya çevrilmesi sırasında uygulama maddesinin 5237 sayılı TCK"nun 52/2. maddesi yerine TCK"nun 52. maddesinin yazılması suretiyle CMK"nun 232/6. maddesine aykırı davranılması,
2. Meydana gelen zarardan ödenmeyen kısmının sanıktan tahsiline karar verilirken alınan paranın zarar gören bankaya verilmesine hükmedilmemesi,
3. Hüküm tarihinde yürürlükte bulunan harçlar tarifesine göre alınması gereken ödettirilmesine karar verilen zarar üzerinden alınması gerekli 1.323,77 TL nispi harcın tahsiline karar verilmemesi,
Yasaya aykırı, sanık müdafii ve Banka vekilinin temyiz itirazları bu nedenlerle yerinde görüldüğünden ve bu hususlar yeniden yargılamayı gerektirmediğinden, 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi gereğince yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK"nun 322. maddesi uyarınca,
1. Hükmün 5. fıkrasında "TCK"nın 52." ibaresinin çıkarılarak yerine "TCK.nun 52/2." ibaresinin yazılmasına,
2. Banka zararının ödettirilmesine ilişkin fıkrada “ tahsiline,” ifadesinin çıkartılarak yerine “ tahsili ile bankaya verilmesine” ifadesinin eklenmesi,
3. Hükme "Hüküm tarihinde yürürlükte bulunan harçlar tarifesine göre alınması gereken 1.323,77 TL nispi harcın sanıktan tahsiline" fıkrasının eklenmesi ve sair kısımların aynen bırakılması suretiyle hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 05.02.2020 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.