MAHKEMESİ :Aile Mahkemesi

Taraflar arasındaki davanın yapılan muhakemesi sonunda mahalli mahkemece verilen, yukarıda tarihi ve numarası gösterilen hüküm davalı-davacı kadın tarafından temyiz edilmekle, evrak okunup gereği görüşülüp düşünüldü:
1-Mahkemece kısa kararda davacı-karşı davalı erkeğin boşanma davası hakkında olumlu ya da olumsuz bir hüküm kurulmadığı halde gerekçeli kararda bu dava yönünden ret hükmü kurularak kısa kararla gerekçeli karar arasında çelişki yaratılmıştır. 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanununun 294/3. maddesi uyarınca, hükmün tefhimi, her halde hüküm sonucunun duruşma tutanağına geçirilerek okunması suretiyle olur. Gerekçeli karar, tefhim edilen hüküm sonucuna aykırı olamaz. (HMK m. 298/2) Buna göre, tefhim edilen hüküm sonucu yanlış da olsa, gerekçeli kararın, tefhim edilen hüküm sonucuna uygun düzenlenmesi gerekmektedir. Yanlışlık ancak temyiz/kanun yoluna başvurulması ve kararın bozulması halinde düzeltilebilir. Tefhim edilen ve duruşma tutanağına geçirilen hüküm sonucu ile gerekçeli karar arasındaki aykırılık diğer yönler incelenmeden tek başına bozma sebebi olur. O halde mahkemece yapılacak iş, 10/04/1992 tarihli 7/4 sayılı İçtihadı Birleştirme Kararı gözetilerek yeniden karar oluşturmaktan ibarettir.
2- Mahkemece davalı-davacı kadının dava dilekçesinde talep ettiği ziynetlerin mevcudiyetinin gerek tanık anlatımları gerekse dosyaya ibraz edilen fotoğraflardan anlaşıldığı, bir kısım takıların bilirkişi raporunda tespit edildiği, davalı tanıklarından ..." nun tarafların kısa bir dönem davacının ailesi ile birlikte oturduklarını, daha sonra kiralık bir eve çıktıklarını, takıların bu aşamada bozdurulması söz konusu olmayıp daha sonra ev alımında kullanıldığını, davalının bu evin alınmasında takıları kendi isteği ile verdiğini beyan ettiği gerekçesi ile ziynet eşyası yönünden talebin reddine karar verilmiştir. Davacı-karşı davalı erkek 30.12.2014 havale tarihli cevap dilekçesinde, ziynetlerin kadının isteği ve onayıyla bozdurulup yeni kuracakları evin ihtiyaçları için harcandığını belirtmiştir.
Evlilik sırasında kadına takılan ziynet eşyaları kim tarafından alınmış olursa olsun ona bağışlanmış sayılır ve artık onun kişisel malı niteliğini kazanır. Bu durumda ziynet eşyalarının iade edilmemek üzere erkeğe verildiğinin, kadının isteği ve onayı ile bozdurulup harcandığının kanıtlanması halinde erkek almış olduğu ziynet eşyalarını iadeden kurtulur. Kanunda aksine bir hüküm bulunmadıkça, taraflardan her biri, hakkını dayandırdığı olguların varlığını ispatla yükümlüdür (TMK m. 6). Erkeğin ve tanıkların beyanına göre de ziynetlerin evlilik birliği içinde bozdurulduğu sabittir. Davacı-davalı erkek tarafından ziynetlerin geri verilmemek üzere bozdurulduğu ispat edilememiştir. Gerçekleşen bu durum karşısında varlığı da ispat edilen ziynetlere ilişkin olarak mahkemece tüm deliller birlikle değerlendirilerek ziynet eşyası alacağı yönünden davanın kabulüne karar verilmesi gerekirken, yazılı şekilde karar verilmesi usul ve yasaya aykırı olup bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ: Temyiz edilen hükmün yukarıda 1. ve 2. bentlerde gösterilen sebeplerle BOZULMASINA, bozma sebebine göre diğer bölümlerin şimdilik incelenmesine yer olmadığına, temyiz peşin harcının istek halinde yatırana geri verilmesine, işbu kararın tebliğinden itibaren 15 gün içinde karar düzeltme yolu açık olmak üzere oybirliğiyle karar verildi. 20.06.2017 (Salı)