Kasten yaralama - Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2019/15029 Esas 2019/22859 Karar Sayılı İlamı

3. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/15029
Karar No: 2019/22859
Karar Tarihi: 12.12.2019

Kasten yaralama - Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2019/15029 Esas 2019/22859 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Mahkeme, kasten yaralama suçundan bir sanığı mahkum etti. Ancak mahkeme kararı, birkaç nedenle bozuldu. İlk olarak, sanığın temel hapis cezası hesaplanırken yanlış bir kanun maddesi (5237 sayılı TCK'nin 86/2. maddesi yerine 86/1. maddesi) kullanıldı. İkinci olarak, olayda karşılıklı yaralama, hakaret ve mala zarar verme suçları işlendi. Tarafların anlatıları çelişkili oldu ve ilk haksız hareketin kimden geldiği belirlenemedi. Bu nedenle, sanık hakkında haksız tahrik hükümlerinin asgari oranda uygulanması gerekip gerekmediği tartışmasız bırakıldı. Son olarak, Anayasa Mahkemesi'nin bir kararı nedeniyle sanığın hukuki durumunun yeniden değerlendirilmesi gerekiyor. Bu nedenlerle mahkeme kararı bozuldu. Kanun maddeleri ise şöyle: 5237 sayılı TCK'nin 86/1. ve 86/2. maddeleri, 29. maddesi, 53. maddesi (bazı ibareleri iptal edildiği için) ve 6723 sayılı Kanun'un 33. maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun'un 8/1. maddesi ile yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi.

3. Ceza Dairesi 2019/15029 E. , 2019/22859 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Kasten yaralama
HÜKÜM : Mahkumiyet

Mahalli mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle evrak okunarak;
Gereği görüşülüp düşünüldü:
Yerinde görülmeyen diğer temyiz sebeplerinin reddine, ancak;
1) Katılanı basit tıbbi müdahale ile giderilebilecek şekilde yaralayan sanık hakkında kurulan hükümde, temel hapis cezasının 5237 sayılı TCK"nin 86/2. maddesi yerine 86/1. maddesi uyarınca tayin edilmesi,
2) Karşılıklı yaralama, hakaret ve mala zarar verme suçlarının işlendiği olayda, tarafların olayın çıkış sebebini ve gelişimini farklı şekilde anlattıkları anlaşılmakla, olayın çıkış sebebi ve gelişimi üzerinde durularak ilk haksız hareketin kimden geldiğinin tespitine çalışılması; bunun mümkün olmaması halinde Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 22.10.2002 tarih ve 2002/4-238 Esas - 367 sayılı Kararı uyarınca ve bu kararla uyumlu Ceza Dairelerinin yerleşmiş ve süreklilik gösteren kararlarında kabul edildiği üzere, ilk haksız hareketin kimden kaynaklandığı şüpheye yer bırakmayacak şekilde belirlenemediğinde, şüpheli kalan bu hal nedeniyle sanık hakkında 5237 sayılı TCK"nin 29. maddesinde düzenlenen haksız tahrik hükümlerinin asgari oranda uygulanması gerekip gerekmediğinin tartışmasız bırakılması,
3) Anayasa Mahkemesinin 24/11/2015 tarihli ve 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 08/10/2015 tarihli ve E.2014/140 - K.2015/85 sayılı kararı ile 5237 sayılı TCK"nin 53. maddesindeki bazı ibarelerin iptal edilmesi nedeniyle hak yoksunlukları yönünden sanığın hukuki durumunun yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz sebepleri bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün bu nedenlerle 6723 sayılı Kanun"un 33. maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun"un 8/1. maddesi ile yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 12/12/2019 gününde oy birliğiyle karar verildi.