MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Kasten yaralama
HÜKÜMLER : Mahkumiyet

Mahalli mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle evrak okunarak;
Gereği görüşülüp düşünüldü:
1) Sanık ... hakkında katılan ...’ye karşı “Kasten Yaralama” suçundan kurulan hükme yönelik temyiz sebeplerinin incelenmesinde;
Hükmolunan adli para cezasının, tür ve miktarı itibariyle, 14.04.2011 tarihinde yürürlüğe giren 31.03.2011 tarihli ve 6217 sayılı Kanun’un 26. maddesi ile 6723 sayılı Kanun’un 33. maddesi ile değişik 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu"nun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkındaki Kanun’a eklenen geçici 2. maddesi uyarınca kesin nitelikte olup temyiz kabiliyetinin bulunmadığı anlaşılmakla, sanık ...’in temyiz isteminin 5320 sayılı Kanun’un 8/1. maddesi ile yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK"un 317. maddesi uyarınca REDDİNE,
2) Sanık ... hakkında katılan ...’ye karşı “Kasten Yaralama” suçundan kurulan hükme yönelik temyiz sebeplerinin incelenmesinde;
Yerinde görülmeyen temyiz sebeplerinin reddine, ancak;
a) Güncel adli sicil kaydına göre tekerrüre esas başkaca mahkumiyeti bulunmayan sanık hakkında, 5275 sayılı Kanun’un 108. maddesi gereğince adli sicil kaydında yer alan en ağır ilamın tekerrüre esas alınması gerektiğinin gözetilmemeyerek birden fazla ilamın tekerrüre alınması yanında, tekerrüre esas alındığı belirtilen ilamlardan Gediz Sulh Ceza Mahkemesine ait 21.11.2012 tarihli, 2012/226 Esas ve 2012/274 Karar sayılı ilamında 5237 sayılı TCK’nin 86/2. maddesi kapsamında kalan “Kasten Yaralama” suçundan doğrudan hükmedilen 3.000,00 TL adli para cezasının tür ve miktarı itibariyle, 14.04.2011 tarihinde yürürlüğe giren 31.03.2011 tarih ve 6217 sayılı Kanun’un 26. maddesi ile 6723 sayılı Kanun’un 33. maddesiyle değişik 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu"nun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkındaki Kanun’a eklenen geçici 2. maddesi uyarınca kesin nitelikte olduğu ve 1412 sayılı CMUK"un 305/1-son fıkrası uyarınca tekerrüre esas alınamayacağı; tekerrüre esas alındığı belirtilen Gediz Sulh Ceza Mahkemesine ait 14.06.2012 tarihli, 2013/57 Esas ve 2013/335 Karar sayılı ilamına konu suçun, TCK’nin 230/5. maddesinde düzenlenen “Resmi Nikahtan Önce Dinsel Tören” suçunun, 10.06.2015 tarihli Resmi Gazete"de yayımlanan Anayasa Mahkemesinin 27.05.2015 tarihli ve 2014/36 Esas, 2015/51 Karar sayılı kararı ile iptal edilerek suç olmaktan çıkarılmış olması yanında mezkur ilama konu mahkumiyet kararının, yargılama konusu eyleme ilişkin suç tarihi olan 29.03.2013 tarihinden sonra, 15.07.2013 tarihinde kesinleşmiş olması karşısında tekerrüre esas alınamayacağı gözetilmeyerek, sanık hakkında tekerrüre esas sabıkası bulunduğu gerekçesi ile TCK"nin 58/3. maddesi gereğince TCK"nin 86/2. maddesinde belirtilen seçimlik cezalardan hapis cezası seçilip, tekerrür hükümlerinin uygulanması,
Kabule göre de;
b) Sanığa ek savunma hakkı tanınmadan veya adli sicil kaydı okunmadan, iddianamede gösterilmeyen 5237 sayılı TCK"nin 58. maddesinin uygulanması suretiyle Avrupa İnsan Hakları Mahkemesinin (Pelissier ve Sassi/Fransa, No: 25444/94, P. 67, Sadak ve diğerleri/Türkiye No: 29900/96, 29901/96, 29902/96, 29903/96, 17.07.2001) kararlarında belirtildiği üzere, Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesinin “Adil yargılanma hakkı” başlıklı 6. maddesine, Türkiye Cumhuriyeti Anayasası"nın “Hak arama hürriyeti” başlıklı 36. maddesine ve CMK’nin 226. maddesine muhalefet edilerek sanığın savunma hakkının kısıtlanması,
c) Sanık hakkında hüküm kurulurken, gerekçesi denetime imkan verecek şekilde karar yerinde tartışıldıktan sonra haksız tahrik hükümlerinin uygulanmasına karar verilmesi gerekirken, herhangi bir gerekçe gösterilmemek suretiyle “Sanık kasten yaralama suçunu haksız tahrik altında işlediğinden” şeklindeki soyut kabule dayanarak sanık lehine TCK’nin 29. maddesi gereği (¼) oranında haksız tahrik uygulanmasına karar verilmesi,
d) Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarihli ve 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 08.10.2015 tarihli, 2014/140 Esas ve 2015/85 Karar sayılı kararı ile 5237 sayılı TCK"nin 53. maddesindeki bazı ibarelerin iptal edilmesi nedeniyle hak yoksunlukları yönünden sanığın hukuki durumlarının yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz sebepleri bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu nedenlerle 6723 sayılı Kanun’un 33. maddesi ile değişik 5320 sayılı Kanun’un 8/1. maddesi ile yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi uyarınca isteme uygun olarak BOZULMASINA, 12.12.2019 gününde oy birliğiyle karar verildi.