Mühür bozma - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2017/3195 Esas 2018/4969 Karar Sayılı İlamı

11. Ceza Dairesi
Esas No: 2017/3195
Karar No: 2018/4969
Karar Tarihi: 24.05.2018

Mühür bozma - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2017/3195 Esas 2018/4969 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanık mühür bozma suçundan mahkum edilmiştir. Temel cezada indirim olmuş ancak sonuç ceza yanlış hesaplandığı için bozma talep edilmemiştir. Ancak, sanığın adli sicil kaydındaki önceki mühür bozma suçundan verilen cezanın tekerrüre esas alınması ve koşullu salıverilme tarihi itibariyle sadece kendi alt soyu üzerindeki yetkileri için uygulanması gereken kanun maddeleri göz önünde bulundurulmadığından hüküm bozulmuştur. Kanun maddeleri olarak, Türk Ceza Kanunu'nun 53, 58, 62 ve 1412 sayılı Ceza ve Güvenlik Tedbirlerinin İnfazı Hakkındaki Kanun'un 321 ve 322. maddeleri belirtilmiştir. Anayasa Mahkemesi'nin 08.10.2015 tarihli kararı da dikkate alınarak yeni bir hüküm verilmesi gerektiği belirtilmiştir.

11. Ceza Dairesi 2017/3195 E. , 2018/4969 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Mühür bozma
HÜKÜM : Mahkumiyet

Sanık hakkında kurulan hükümde, 5237 sayılı TCK"nın 62. maddesi gereğince temel cezada indirim yapılırken sonuç cezanın 1 yıl 8 ay yerine, 1 yıl 6 ay olarak eksik hesaplanması aleyhe temyiz olmadığından bozma konusu yapılmamıştır.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin soruşturma neticelerine uygun şekilde oluşan inanç ve takdirine, incelenen dosya içeriğine göre sanığın yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine; ancak:
1-Sanığın adli sicil kaydında bulunan Bursa 12. Asliye Ceza Mahkemesinin 13.11.2012 tarih, 2013/156 Esas ve 2013/286 Karar sayılı ilamıyla mühür bozma suçundan verilen 3,000-TL adli para cezasına ilişkin mahkumiyetin kesin nitelikte olduğu gözetilmeden tekerrüre esas alınması,
2-5237 sayılı TCK’nın 53. maddesinin 1. fıkrasının (c) bendinde yer alan haklardan sanığın sadece kendi alt soyu üzerindeki velayet, vesayet ve kayyımlık yetkileri yönünden koşullu salıverilme tarihine kadar uygulanması gerektiğinin gözetilmemesinin, Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 tarih ve 2014/140 Esas, 2015/85 Karar sayılı iptal kararı ile birlikte yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmişse de, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden hükmün bu sebeplerden dolayı 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK"nın 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA; ancak yeniden duruşma yapılmasını gerektirmeyen bu hususların aynı Kanunun 322. maddesi uyarınca düzeltilmesi mümkün bulunduğundan; hüküm fıkrasından 5237 sayılı TCK"nın 53 ve 58. maddelerinin uygulanmasına ilişkin bölümlerin tamamen çıkarılması ve yerine ""Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 tarih 2014/140 Esas, 2015/85 Karar sayılı iptal kararından sonra oluşan duruma göre, sanık hakkında, 5237 sayılı TCK"nın 53. maddesinin 1. ve 2. fıkraları ile 3. fıkrasının birinci cümlesinin uygulanmasına"" ibaresinin yazılması suretiyle eleştiri dışında sair yönleri usul ve yasaya uygun bulunan hükmün istem gibi DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 24.05.2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.