MAHKEMESİ :SULH HUKUK MAHKEMESİ

Taraflar arasındaki fuzuli işgal nedeniyle ecrimisil ve tahliye davasının mahkemece yapılan yargılaması sonucunda, davanın kısmen kabulü ile tahliye talebine ilişkin karar verilmesine yer olmadığına yönelik olarak verilen hükmün, süresi içinde davalı vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine; temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra, dosya içerisindeki kağıtlar okunup gereği düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı, davalının apartmanda kapıcılık yapmadığı halde kendisine tahsis edilen dairede oturmaya ve apartmanın kapıcısı olan kocasının ölümünden sonra sebepsiz şekilde işgal etmeye devam ettiğini belirterek davalının oturmuş olduğu daireyi sebepsiz şekilde işgal ettiğinin tespiti ile 30.06.2009 tarihinden dava tarihine kadar geçen süre için rayiç ve emsal kira bedelinin ne kadar olacağı belirlenerek bu miktarın yasal faiziyle birlikte davalıdan tahsiline ve davalının tahliyesine karar verilmesini talep etmiştir.
Davalı, fuzuli şagil değil kiracı olduğunu, kira bedeli karşılığında kiralanana alınan demirbaşların taksidini ve apartman aidatlarını ödediğini beyan ederek davanın reddini dilemiştir.
Mahkemece; alacakla ilgili davanın kabulüne, tahliye yönünden karar verilmesine yer olmadığına dair verilen kararın davalı tarafın temyizi üzerine Yargıtay 6. Hukuk Dairesi"nin 08.04.2013 tarih ve 2013/5060 Esas, 2013/6299 Karar sayılı bozma ilamı ile "" Davacı, dava dilekçesinde davalının fuzuli şagil olduğunu iddia ederek tahliyesini ve 2.000,00 TL ecrimisil alacağını istemiştir. Davalı cevap dilekçesinde dava konusu yerde kiracı olarak oturduğunu belirtmiştir. Mahkemece davalının fuzuli şagil olmadığı, dava konusu yerde kiracı olarak oturduğu kabul edilerek 2.410,00 TL kira alacağı olduğu tespit edilerek bu miktar alacağa hükmedilmiş ise de; davalının taşınmazda kiracı olarak oturduğu konusundaki mahkeme gerekçesi davacı tarafça temyiz edilmediğinden davalının taşınmazda kiracı olarak oturduğu hususu kesinleşmiştir. Davacı ödenmeyen aylar kirasını açıklamak ve aylık kira bedelini kanıtlamak zorundadır. Davacıya hangi ay kira bedellerini istediği ve aylık kira bedeli açıklattırılıp kira miktarı ile ilgili delilleri, davalıya da ödemeye ilişkin delilleri sorulup toplandıktan sonra sonucuna göre karar verilmesi gerekirken, bilirkişinin tespitlerine göre karar verilmesi doğru değildir."" gerekçesi ile bozulmuştur.
Mahkemece; bozmaya uyma kararı verilerek yapılan yargılama sonucunda; davanın kısmen kabulü ile 2.000 TL"nın dava tarihinden itibaren işleyecek faizi ile birlikte davalıdan tahsiline , mecur tahliye edilmiş olduğundan konusuz kalan tahliye talebi hakkında karar verilmesine yer olmadığına karar verilmiş, hüküm davalı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
1-Davalının alacağa yönelik temyiz itirazlarının incelenmesinde;
5219 ve 5236 sayılı yasalar ile HUMK"nun 427. maddesinde öngörülen kesinlik sınırı 01.01.2016 tarihinden itibaren 2.190 TL"ye çıkarılmıştır.
Hüküm, karar tarihi itibariyle kesin niteliktedir. Kesin olan kararların temyiz istemleri hakkında mahkemece bir karar verilebileceği gibi, 01.06.1990 gün ve 1989/3 Esas 1990/4 Karar sayılı İçtihadı Birleştirme Kurulu Kararı uyarınca Yargıtay"ca da temyiz isteminin reddine karar verilebileceğinden davalının alacağa yönelik temyiz isteminin REDDİNE ;
2-Davalının tahliye davasına yönelik vekalet ücretine ilişkin temyiz itirazlarına gelince ; HMK"nun 331/1 maddesi gereğince; davanın konusuz kalması sebebiyle davanın esası hakkında bir karar verilmesine gerek bulunmayan hâllerde, hâkim, davanın açıldığı tarihteki tarafların haklılık durumuna göre yargılama giderlerini takdir ve hükmeder.
Olayımıza gelince; Yargılama sonucunda davalının fuzuli şagil değil kiracı olduğu kabul edilmiş olup bu itibarla davacının fuzuli işgal nedeniyle tahliye davası açmakta haklı olmadığı anlaşıldığından konusuz kalan tahliye davasına ilişkin de davalı lehine dava değeri üzerinden vekalet ücreti takdiri gerekirken bu yönde hüküm kurulmaması doğru değildir.
Ancak, bu yanlışlığın düzeltilmesi yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediği ve "hakimin takdir yetkisi kapsamında" kalmadığından; hükmün, HUMK"nun 438/7, C2 hükmü ve 6100 Sayılı HMK 370/2 ek 3/1 maddesi gereğince düzeltilerek onanmasına karar verilmesi gerekmiştir.
SONUÇ; Yukarıda birinci bentte açıklanan nedenlerle davalının alacağa yönelik temyiz isteminin REDDİNE, ikinci bentte açıklanan nedenlerle hüküm fıkrasına eklenmek üzere "Davalı kendisini vekil ile temsil ettirdiğinden , karar tarihinde yürürlükte bulunan Avukatlık Asgari Ücret Tarifesi gereğince 900 TL vekalet ücretinin davacıdan alınarak davalıya verilmesine"" ifadesinin yazılması suretiyle hükmün düzeltilmesine ve düzeltilmiş bu şekliyle ONANMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde temyiz edene iadesine, 6100 sayılı HMK"nun geçici madde 3 atfıyla 1086 sayılı HUMK.nun 440.maddesi gereğince karar düzeltme yolu kapalı olmak üzere, 08.03.2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.