Kasten yaralama - tehdit - tefecilik - Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2019/15126 Esas 2019/22820 Karar Sayılı İlamı

3. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/15126
Karar No: 2019/22820
Karar Tarihi: 11.12.2019

Kasten yaralama - tehdit - tefecilik - Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2019/15126 Esas 2019/22820 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Mahkeme, sanığın tehdit ve tefecilik suçlarından beraat ettiği hükümlere yönelik sanığın temyiz sebeplerinin incelenmesinde, hükümleri temyiz etmesinde hukuki yararı bulunmadığından, sanığın bu talebinin istem gibi REDDİNE karar verdi. Sanık hakkında kasten yaralama suçundan mahkumiyet hükmü ise, tehdit ve tefecilik suçlarından kaldığı için uzlaştırma işlemi için dosyanın uzlaştırma bürosuna gönderilmesine karar verildi. Ayrıca, Anayasa Mahkemesi'nin bazı ibareleri iptal ettiği nedeniyle, sanığın hak yoksunlukları yönünden hukuki durumunun yeniden değerlendirilmesi gerekli olduğu belirtildi. Kararda, TCK'nin 86/2, 106/1-1 ve 241/1 maddelerine de değinildi.
Detaylı kanun maddeleri:
-TCK'nin 86/2, 106/1-1 ve 241/1 maddeleri
-6763 sayılı Kanun ile değişik 5271 sayılı CMK'nin 253. ve 254. maddeleri
-5320 sayılı Kanun'un 8/1. maddesi
-1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi

3. Ceza Dairesi 2019/15126 E. , 2019/22820 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇLAR : Kasten yaralama, tehdit, tefecilik
HÜKÜMLER : Beraat, mahkumiyet

Mahalli mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle evrak okunarak;
Gereği görüşülüp düşünüldü:
Sanığın temyiz dilekçesinin incelenmesinde, ayrım yapmadan kurulan hükümlerin tamamını temyiz ettiği anlaşılmakla yapılan incelemede;
1) Sanık ... hakkında müşteki İlhan"a karşı tehdit ve tefecilik suçlarından kurulan beraat hükümlerine yönelik sanığın temyiz sebeplerinin incelenmesinde;
Beraat eden sanığın, hükümlerin gerekçesine yönelik bir temyiz sebebi göstermediği anlaşılmakla, hükümleri temyiz etmesinde hukuki yararı bulunmadığından, 6723 sayılı Kanun"un 33. maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun"un 8. maddesi gereğince yürürlükte bulunan CMUK"un 317. maddesi uyarınca sanığın temyiz talebinin istem gibi REDDİNE,
2) Sanık ... hakkında müşteki İlhan"a karşı kasten yaralama suçundan kurulan mahkumiyet hükmüne yönelik sanığın temyiz sebeplerinin incelenmesinde;
a) Sanık hakkında TCK"nin 86/2. maddesi gereğince basit yaralama, TCK"nin 106/1-1. cümlesi gereğince tehdit ve TCK"nin 241/1. maddesi gereğince tefecilik suçlarından kamu davası açıldığı, suç tarihinde tehdit ve tefecilik suçlarının uzlaşma kapsamında bulunmaması ve 5271 sayılı CMK"nin 253/3. maddesi gereğince, kasten yaralama suçunun bu suçlar ile birlikte işlenmesi nedeniyle tüm suçlar yönünden uzlaştırmanın mümkün olmadığı anlaşılmış ise de; sanığın üzerine atılı TCK"nin 106/1-1. cümlesinde düzenlenen tehdit suçunun 02.12.2016 tarihli Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 6763 sayılı Kanun ile değişik 5271 sayılı CMK"nin 253. maddesine göre uzlaşma kapsamında kaldığı, ayrıca yapılan yargılama sonucunda sanığın üzerine atılı tehdit ve tefecilik suçlarından beraat ettiği, bu nedenle CMK"nin 253/3. maddesinin uygulanma koşullarının ortadan kalktığı, sanığın mahkumiyetine karar verilen ve temyiz incelemesine konu edilen basit yaralama suçunun uzlaşmaya tabi hale geldiği anlaşılmakla; sanık ile müşteki arasında 6763 sayılı Kanun ile değişik 5271 sayılı CMK"nin 253. ve 254. maddeleri gereğince uzlaştırma işlemi yapılması için dosyanın uzlaştırma bürosuna gönderilmesi,uzlaştırma girişiminin başarısızlıkla sonuçlanması halinde yargılamaya devamla hüküm kurulması lüzumu,
Kabule göre de;
b) Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarih ve 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 08.10.2015 tarih ve 2014/140 Esas - 2015/85 Karar sayılı kararı ile 5237 sayılı TCK"nin 53. maddesindeki bazı ibarelerin iptal edilmesi nedeniyle hak yoksunlukları yönünden sanığın hukuki durumunun yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz sebepleri bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün bu nedenlerle 6723 sayılı Kanun"un 33. maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun"un 8/1. maddesi ile yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi uyarınca isteme aykırı olarak BOZULMASINA, 11.12.2019 gününde oy birliğiyle karar verildi.