Yargıtay 19. Hukuk Dairesi 2015/11422 Esas 2016/2159 Karar Sayılı İlamı

TARİHİ : 26/12/2014
NUMARASI : 2013/1453-2014/2381
DAVACI :..
DAVALI :..
Taraflar arasındaki alacak davasının yapılan yargılaması sonunda ilamda yazılı nedenlerden dolayı davanın kısmen kabulüne kısmen reddine yönelik olarak verilen hükmün süresi içinde taraf vekillerince temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü.
- K A R A R -
Davacı vekili, müvekkili cezaevinde tutuklu bulunduğu sırada 3. bir şahsın davalı bankayı telefonla arayarak müvekkili adına kayıtlı hesap için yeni bir banka kartı talep ettiğini, banka tarafından bu talebin kabul edildiğini, gönderilen yeni kartla 3. kişi tarafından müvekkilinin bilgisi dışında müvekkili hesabından 5.650,00 TL çekildiğini, bankanın yeni kart talebini herhangi bir araştırma yapmadan kusurlu olarak kabul ettiğini ileri sürerek müvekkili hesabından çekilen 5.650,00 TL"nin tahsiline karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili, müvekkili bankanın çağrı merkezini arayan 3. şahsın davacının egemenlik sahasında olması ve kimse ile paylaşmaması gereken kişisel bilgileri vererek işlem yaptırdığını, keşisel bilgilerini yeterince korumayan davacının davaya konu işlemlerde ağır kusuru bulunduğunu savunarak davanın reddini istemiştir.
Mahkemece, yapılan yargılama ve toplanan delillere göre, davacının 5464 sayılı Yasa"nın 16. maddesi hükmüne aykırı davranarak banka kartı ve şifresini özenle muhafaza etme yükümlülüğünü yerine getirmemesi nedeniyle %50 oranında, davalı bankanın ise davacıya ait kartın iptal ettirilmesi, sevk adresinin değiştirilmesi, yeniden şifre oluşturulması işlemlerinde eksik ve doğru olmayan bilgiler verildiği halde yeterli irdeleme yapmayıp, tedbir almamış olması, müşterisini tanıma yönteminde zaafiyet göstermesi nedeniyle %50 kusurlu olduğu gerekçesiyle davanın kısmen kabulüne, davacının 5.650,00 TL"lik zararının kusuruna isabet eden 2.825,00 TL"sinin davalıdan alınarak davacıya ödenmesine karar verilmiş, hüküm taraf vekillerince temyiz edilmiştir.
1)Davacı vekili, davalı vekilinin temyiz dilekçesine karşı düzenlediği temyize cevap dilekçesinde hükme ilişkin temyiz itirazlarını ileri sürmüşse de söz konusu dilekçenin HUMK’un 433. Maddesinde öngörülen 10 günlük yasal süre içinde verilmediği anlaşıldığından davacı vekilinin temyiz isteminin süre yönünden reddine,
2)Dosyadaki yazılara kararın dayandığı delillerle gerektirici sebeplere, delillerin takdirinde bir isabetsizlik bulunmamasına göre, davalı vekilinin yerinde görülmeyen bütün temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun bulunan hükmün ONANMASINA, aşağıda yazılı onama harcının temyiz eden davalıdan alınmasına, davacının yatırdığı peşin harcın istek halinde iadesine,11/02/2016 gününde oybirliğiyle karar verildi.