MAHKEMESİ :Ağır Ceza Mahkemesi
SUÇ : 3628 sayılı Kanuna muhalefet ve irtikap
HÜKÜM : 3628 sayılı Kanuna muhalefet, rüşvet alma ve bu suça iştirakten muhkumiyet

Mahalli mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle dosya incelendi;
Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 12/02/2008 günlü 2007/9-230 Esas ve 2008/23 sayılı Kararı uyarınca tayin olunan ceza miktarı nazara alınarak sanık ... müdafiin duruşmalı inceleme talebinin 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi gözetilerek CMUK"nın 318. maddesi uyarınca REDDİYLE, O yer Cumhuriyet Savcısı temyizinin sadece sanık ..."ın rüşvet alma suçuna ilişkin olduğu da gözetilerek, incelemenin duruşmasız yapılmasına karar verildikten sonra gereği düşünüldü:
Sanık ... hakkında 3628 sayılı Kanuna muhalefet suçundan verilen mahkumiyet hükmüne yönelik temyiz itirazlarının incelenmesinde;
Sanığa yüklenen suçun kanunda öngörülen cezasının üst sınırı itibariyle 765 sayılı TCK"nın 102/4 ve 104/2. maddelerine göre 7 yıl 6 aylık asli ve ilave zamanaşımı sürelerine tabi olduğu, son suç tarihi olan 11/11/2004 ile inceleme günü arasında bu sürenin gerçekleştiği anlaşılmakla ve sanık müdafiin ve O yer Cumhuriyet Savcısının temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün bu nedenlerle 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi de gözetilerek CMUK"nın 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak bu husus yeniden yargılamayı gerektirmediğinden aynı Yasanın 322/1 ve 5271 sayılı CMK"nın 223/8. maddeleri uyarınca açılan kamu davasının zamanaşımı nedeniyle DÜŞMESİNE,
Sanıklar hakkında rüşvet alma suçundan verilen mahkumiyet hükümlerine yönelik temyiz itirazlarına gelince;
Dairemizce de benimsenen Yargıtay CGK"nın 18/09/2012 tarih ve 2012/420 Esas, 2012/1771 sayılı Kararı da nazara alınarak 6352 sayılı Kanunun geçici 2. maddesinin sadece karşılıksız yararlanma suçunu kapsadığı anlaşıldığından, anılan Kanunun rüşvet suçu yönünden getirdiği düzenlemeler de gözetilerek yapılan incelemede;
Mahkemece sanıkların eylemlerinin rüşvet suçu kabul edilmesi karşısında Murat Bildirici hakkında rüşvet verme suçundan zamanaşımı süresi içinde mahallinde işlem yapılması mümkün görülmüştür.
765 sayılı TCK"nın yapılması gereken işin yapılmaması veya yapılmaması gereken işin yapılması amacıyla rüşvet alma ve verme suçlarını düzenleyen 212/2 ve 213/1. maddelerine göre; rüşvet vaat veya teklif edilmesiyle suçun tamamlandığı, neticesi harekete bitişik suç olduğundan teşebbüse elverişli bulunmadığı, önerinin memur tarafından kabul edilmemesinin suçun oluşumuna engel teşkil etmediği, sonradan yürürlüğe giren 6352 sayılı Kanunla yapılan değişiklikten önceki hali ile 5237 sayılı TCK"nın rüşveti tanımlayan 252/3. maddesinde, “rüşvet, bir kamu görevlisinin, görevinin gereklerine aykırı olarak bir işi yapması veya yapmaması için kişiyle vardığı anlaşma çerçevesinde bir yarar sağlamasıdır” denilerek sadece nitelikli rüşvete yer verildiği, kamu görevlisinin yapması gereken işi yapması ya da yapmaması gereken işi yapmaması için yarar sağlanmasının veya kişilerin bu şekildeki iş için kamu görevlisine çıkar temin etmelerinin rüşvet tanımından çıkarıldığı, haklı bir hususun temini için rüşvet istenmesi halinde ise, aynı Yasanın 257/3. maddesinde düzenlenen görevi kötüye kullanma suçunu oluşturabileceği gözetildiğinde;
Sanıkların, başka genelevlerden firar eden genel kadınları naklen gelmiş gibi gösterip belgelerini buna göre düzenleme karşılığında yapmaması gereken işi yapmak için para aldığının iddia edilmesi karşısında bu husus araştırılarak sonucuna göre hukuki durumlarının tayin ve takdiri gerektiği gözetilmeden eksik incelemeyle hüküm kurulması,
Kabule göre de;
Sanıklar hakkında lehe olduğu kabul edilip uygulanan 765 sayılı TCK"nın 212/1. maddesindeki yapması gereken işi yapmak için rüşvet alma eyleminin, 6352 sayılı Kanunla ilga olan ancak hüküm anında yürürlükte bulunan 5237 sayılı TCK"ya göre sanık ... yönünden 257/3, sanık ... için 40/2. maddesi yollaması ile 257/3, 39. maddelerinde düzenlenen görevinin gereklerine uygun davranmak için çıkar sağlama ve buna yardım etme suçlarını oluşturacağı ve lehe kanun değerlendirme ve karşılaştırmasının buna göre yapılması gerektiğinin gözetilmemesi,
Sanık ... hakkında, olayın oluş şekli, oluşan neticelerin ağırlığı ve suçu sürdürmedeki ısrarlı tutumu göz önüne alınarak temel cezanın hak ve nesafete uygun bir şekilde belirlenmesi gerekirken, 5237 sayılı TCK"nın 61 ve 3/1. maddelerindeki orantılılık ilkesine aykırı olacak şekilde yeterli gerekçe gösterilmeden alt sınırdan ceza tayini,
Kanuna aykırı, sanıklar müdafiileri ve Cumhuriyet Savcısının temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan sanık ..."nın kazanılmış hakları saklı tutulmak suretiyle hükümlerin 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi de gözetilerek CMUK"nın 321 ve 326. maddeleri uyarınca BOZULMASINA, 18/02/2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.