5015 sayılı Kanuna muhalefet - Yargıtay 7. Ceza Dairesi 2016/5775 Esas 2020/1903 Karar Sayılı İlamı

7. Ceza Dairesi
Esas No: 2016/5775
Karar No: 2020/1903
Karar Tarihi: 06.02.2020

5015 sayılı Kanuna muhalefet - Yargıtay 7. Ceza Dairesi 2016/5775 Esas 2020/1903 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Mahkeme, 5015 sayılı kanuna muhalefet suçundan sanığa verilen hükümle ilgili olarak yapılan temyiz başvurusunu değerlendirmiştir. Hükmün gerekçesinin yeterli olmadığına karar veren Mahkeme, verilen cezada yanlış uygulama olduğunu ve Anayasa Mahkemesi'nin bazı hükümlerini iptal ettiği 5237 sayılı TCK'nun 53. maddesi hakkında yeniden değerlendirme yapılması gerektiğine karar vermiştir. Sanığın cezasını tamamlamadan koşullu salıverilmesi ve altsoyu dışındaki hak ve yetkilerinden yoksun bırakılması gerektiği kararlaştırılmıştır. Kararın kanun maddeleri ise şöyle belirtilmiştir: Anayasa'nın 141/3. ve CMK'nun 34, 230 ve 289/9. maddeleri, TCK'nun 62/1. ve 62. maddeleri, CMK'nun 232/6. maddesi, 5237 sayılı TCK'nun 53. maddesi ve 1412 sayılı CMUK'un 321. maddesi.

7. Ceza Dairesi 2016/5775 E. , 2020/1903 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : 5015 sayılı Kanuna muhalefet
HÜKÜM : Hükümlülük

Yerel mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle; başvurunun nitelik, ceza türü, süresi ve suç tarihine göre dosya okunduktan sonra Türk Milleti adına gereği görüşülüp düşünüldü;
Mahkemelerin her türlü kararlarının gerekçeli olmasının Anayasa’nın 141/3. ve CMK"nun 34, 230 ve 289/9. maddelerinin amir hükmü olduğu dikkate alınarak; İddia, savunma, sanığın leh ve aleyhindeki kanıtların tartışılması, sanığın savunmalarına neden itibar edilmediğinin denetime imkan verecek şekilde açıklanması, sübutu kabul edilen ve suç oluşturan eylemlerin belirlenmesi ve yasal öğelerinin gösterilmesi gerektiği gözetilmeden sadece mahkemenin 25.05.2011 tarihli, 2011/85 Esas ve 2011/263 Karar sayılı hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına ilişkin karara atıf yapılarak gerekçesiz olarak hüküm kurulması,
Kabule göre;
1. Sanık hakkında takdiri indirim uygulanırken uygulama maddesi olarak TCK"nun 62/1. madde ve fıkrası yerine TCK"nun 62. maddesinin gösterilmesi suretiyle CMK"nun 232/6. maddesine muhalefet edilmesi,
2. 24.11.2015 tarihli 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren Anayasa Mahkemesi"nin 08.10.2015 tarihli ve 2014/140 esas, 2015/85 sayılı iptal kararı ile 5237 sayılı TCK"nun 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptal edilmesi nedeniyle, anılan maddenin yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Mahkum olduğu hapis cezası ertelenmeyen sanık hakkında 5237 sayılı TCK"nun 53. maddesinin 3. fıkrası uyarınca, aynı maddenin 1. fıkrasının (c) bendinde yazılı sanığın kendi altsoyu üzerindeki velayet hakları ile vesayet veya kayyımlığa ait bir hizmette bulunmaktan koşullu salıverilmesine, altsoyu dışında kalanlarla ilgili bu hak ve yetkilerden ise cezanın infazı tamamlanıncaya kadar yoksun bırakılmasına karar verilmesi gerektiği gözetilmeden yazılı şekilde hüküm tesisi,
3. Dava konusu eşyanın müsaderesi yada iadesi yönünde bir karar verilmemesi,
Yasaya aykırı, sanık ve müdafiinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi uyarınca yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK"nun 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 06.02.2020 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.