MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇLAR : Kasten yaralama, mala zarar verme
HÜKÜMLER : Mahkumiyet, temyiz isteminin reddi

Mahalli mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle evrak okunarak;
Gereği görüşülüp düşünüldü:
1) Sanık ...’ın temyiz isteminin reddine yönelik temyiz sebeplerinin incelenmesinde:
5271 sayılı CMK’nin 42/1. maddesindeki “süresi içinde usul işlemi yapılsaydı, esasa hangi mahkeme hükmedecek idiyse, eski hâle getirme dilekçesi hakkında da o mahkeme karar verir” şeklindeki düzenleme karşısında; sanığın temyiz süresine ilişkin eski hale getirme talebi konusunda karar verme yetkisi Yargıtaya ait olup Düzce 4. Asliye Ceza Mahkemesinin bu taleple ilgili usule aykırı şekilde verdiği 26.01.2017 tarihli ek kararın yok hükmünde olduğu belirlenerek yapılan incelemede;
Sanığın yokluğunda 10.03.2016 tarihinde kurulan hükmün, savunması alınırken bildirdiği adresine, usulüne uygun biçimde 06.04.2016 tarihinde tebliğ edildiği, sanığın hükmü tebligatın usulsüz yapıldığını içeren 19.01.2017 havale tarihli dilekçesi ile 1412 sayılı CMUK"un 310/1. maddesinde öngörülen yedi günlük süreden sonra temyiz etmesi nedeniyle, yerinde görülmeyen eski hale getirme talebi ile temyiz isteminin 5320 sayılı Kanun"un 8/1. maddesi gereğince yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK"un 317. maddesi uyarınca isteme uygun olarak REDDİNE,
2) Sanık ... hakkında müşteki ...’i kasten yaralama suçundan kurulan mahkumiyet hükmüne yönelik temyiz sebeplerinin incelenmesinde:
Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarih ve 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 08.10.2015 tarih ve 2014/140 Esas - 2015/85 Karar sayılı kararı ile 5237 sayılı TCK"nin 53/1. maddesindeki bazı hükümler iptal edilmiş ise de, bu husus infaz aşamasında dikkate alınabileceğinden bozma nedeni yapılmamıştır.
Yapılan yargılamaya, toplanan ve karar yerinde açıklanan delillere, mahkemenin kovuşturma sonucunda oluşan inanç ve takdirine, gösterilen gerekçeye ve uygulamaya göre sanığın temyiz sebeplerinin reddiyle hükmün isteme uygun olarak ONANMASINA,
3) Sanık ... hakkında müşteki ...’i kasten yaralama suçundan kurulan mahkumiyet hükmüne yönelik temyiz sebeplerinin incelenmesinde:
Sanık hakkında müşteki Nejdet’e karşı TCK"nin 116/1, 119/1-c ve 151. maddeleri gereğince “birden fazla kişi tarafından birlikte iş yeri dokunulmazlığını ihlal etme” ve “mala zarar verme”, müştekiler ... ve ..."e karşı TCK"nin 86/2 maddesi gereğince “kasten yaralama” suçlarından kamu davası açıldığı; suç tarihi itibariyle TCK"nin 86/2. maddesinde düzenlenen "kasten yaralama” suçu uzlaştırma kapsamında bulunsa da, uzlaşma kapsamında bulunmayan TCK"nin 116/1, 119/1-c ve 151. maddelerinde düzenlenen “birden fazla kişi tarafından birlikte iş yeri dokunulmazlığını ihlal etme” ve “mala zarar verme” suçları ile birlikte işlenmiş olması nedeniyle 7188 sayılı Kanun ile değişiklik öncesi yürürlükte bulunan 5271 sayılı CMK"nin 253/3. maddesi uyarınca uzlaşma hükümlerinin uygulanamadığı, ancak hükümden sonra 24.10.2019 tarihli Resmi Gazete"de yayımlanarak aynı tarihte yürürlüğe giren 7188 sayılı Kanun"un 26. maddesiyle değişik 5271 sayılı CMK"nin 253. maddesi gereğince uzlaşma hükümleri yeniden düzenlenerek, CMK"nin 253. maddesinin 3. fıkrasının "Uzlaştırma kapsamına giren bir suçun, bu kapsama girmeyen bir başka suçla birlikte aynı mağdura karşı işlenmiş olması hâlinde de uzlaşma hükümleri uygulanmaz." şeklinde değiştirildiği; yapılan yargılama sonucunda sanık hakkında “işyeri dokunulmazlığını ihlal” suçundan beraat kararı verildiği, müşteki ..."e karşı TCK"nin 86/1 ve 87/3. maddeleri ve müşteki ..."e karşı ise TCK"nin 86/2. maddesi uyarınca mahkumiyete hükmolunduğu ve bu haliyle TCK’nin 87. maddesinde düzenlenen “nitelikli yaralama" suçunun mağdurunun müşteki ..., uzlaştırma kapsamında bulunan TCK"nin 86/2. maddesinde düzenlenen "kasten yaralama" suçunun mağdurunun ise müşteki ... olması nedeniyle, sanığın müşteki ...’e karşı işlediği basit kasten yaralama suçu yönünden uzlaşmanın mümkün hale geldiği anlaşılmakla; TCK"nin 2. ve 7. maddeleri de gözetilerek, müşteki ile sanık arasında 6763 sayılı Kanun ile değişik 5271 sayılı CMK"nin 253. ve 254. maddeleri gereğince uzlaştırma işlemi yapılması için dosyanın uzlaştırma bürosuna gönderilerek, sonucuna göre sanığın hukuki durumunun değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz sebepleri bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu nedenle 6723 sayılı Kanun’un 33. maddesi ile değişik 5320 sayılı Kanun’un 8/1 maddesi ile yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi uyarınca isteme aykırı olarak BOZULMASINA, 11.12.2019 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.