Parada sahtecilik - Yargıtay 8. Ceza Dairesi 2018/11515 Esas 2020/11313 Karar Sayılı İlamı

8. Ceza Dairesi
Esas No: 2018/11515
Karar No: 2020/11313
Karar Tarihi: 11.03.2020

Parada sahtecilik - Yargıtay 8. Ceza Dairesi 2018/11515 Esas 2020/11313 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Asliye Ceza Mahkemesi'nde görülen bir davadan bahsedilmektedir. Sanık parada sahtecilik suçundan mahkum edilmiştir. Ancak, temyiz süresinin başlangıcının \"tebliğ tarihinden itibaren\" değil \"tefhim\" tarihinden başlayacağına dair bilgilendirme yapılmamıştır. Bu sebeple sanığın temyiz başvurusunun süresinde olduğu kabul edilmiştir. Yargılama sürecinde sanığın eylemi 5237 sayılı TCK'nın 197/1. maddesi ve fıkrasında tanımlanan suçu oluşturup oluşturmayacağı tartışılmıştır. Ancak, hapis cezasının üst sınırına göre Ağır Ceza Mahkemesi'nin görevli olması gerektiği belirtilerek Asliye Ceza Mahkemesi'nin görevsizlik kararı vermesi gerektiği halde yargılamaya devam edilerek hüküm kurulmuştur. Bu sebeple sanığın temyiz itirazları kabul edilmiş ve hüküm bozulmuştur. Kararda geçen kanun maddeleri: 5237 sayılı TCK'nın 197/1. maddesi ve fıkrası, 5235 sayılı Yasanın 12. maddesi ve 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi uyarınca uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK'nın 321. ve 326. maddeleri.

8. Ceza Dairesi 2018/11515 E. , 2020/11313 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Parada sahtecilik
HÜKÜM : Mahkumiyet

Gereği görüşülüp düşünüldü:
Hükmün tefhim edildiği tarihte cezaevinde bulunan ve SEGBİS aracılığıyla hazır edilen sanığa, cezaevi kanalıyla da temyiz dilekçesi verilebileceğinin yasa yolu bildiriminde açıklanmadığı, temyiz süresinin başlangıcının "tefhim" yerine "tebliğ tarihinden itibaren başlatacağının belirtildiğinin anlaşılması karşısında; sanığın 23.06.2015 tarihinde tebliğ üzerine 24.06.2015 tarihli temyiz başvurusunun süresinde olduğu kabul edilerek yapılan incelemede;
Oluşa, iddianamedeki anlatıma ve dosya kapsamına göre; sanığın eyleminin 5237 sayılı TCK.nın 197/1. madde ve fıkrasında tanımlanan suçu oluşturup oluşturmayacağına ilişkin delilleri takdir, tartışma ve davaya bakma görevinin, anılan maddedeki hapis cezasının üst sınırına göre 5235 sayılı Yasanın 12. maddesi uyarınca Ağır Ceza Mahkemesine ait bulunduğu gözetilerek görevsizlik kararı verilmesi gerekirken, yargılamaya devamla yazılı biçimde hüküm kurulması,
Yasaya aykırı, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan sair yönleri incelenmeyen hükmün bu sebepten dolayı 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi uyarınca uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK.nın 321.ve 326. maddeleri uyarınca BOZULMASINA, 11.03.2020 gününde oybirliğiyle karar verildi.