Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Görevi Kötüye Kullanma
Hüküm : TCK"nın 257/1, 43, 62, 53 ve 257/1, 62, 53 maddeleri ve fıkraları gereğince mahkumiyet ve hak yoksunluğu

Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
I- Sanık hakkında imar yasasına muhalefet nedeniyle görevi kötüye kullanma suçundan kurulan mahkumiyet hükmünün incelenmesinde;
Hükümden sonra 24.11.2015 tarih ve 29542 sayılı Resmi Gazetede yayımlanarak yürürlüğe giren ve TCK"nın 53. maddesinin bazı hükümlerini iptal eden Anayasa Mahkemesi"nin 08.10.2015 tarih ve 2014/140-2015/85 sayılı kararının infaz aşamasında dikkate alınması mümkün görülmüştür.
Suç tarihlerinin karar başlığına suça konu son imar planı değişiklik tarihi olan 05/06/2008 yerine 2005-2008 yılları olarak yanlış yazılması mahallinde düzeltilebilir maddi hata kabul edilmiştir.
Yapılan yargılama sonunda aşamalarda ileri sürülen iddia ve savunmaların toplanan tüm delillerle birlikte gerekçeli kararda tartışılıp sanığın suçlarının sübutu kabul, olay niteliğine ve kovuşturma sonuçlarına uygun şekilde vasfı tayin edilmiş, cezaları azaltıcı sebebin niteliği takdir kılınmış, incelenen dosyaya göre verilen hükümlerde bir isabetsizlik görülmemiş olduğundan, sanık müdafiinin yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddiyle hükümlerin ONANMASINA,
II- Sanık hakkında, belediye başkanlığı döneminde hazineden kiralanan restauranta kira bedeli ödenmesi ve gelir elde etmemesi sonucu oluşan zarar nedeniyle görevi kötüye kullanma suçundan kurulan mahkumiyet hükmünün incelenmesinde,
1-5393 sayılı Belediye Kanununun 15. maddesinde “Belediyelerin yetkileri ve imtiyazları” başlığı altında yer alan, 1. fıkrasının (a) bendinde, “Belde sakinlerinin mahallî müşterek nitelikteki ihtiyaçlarını karşılamak amacıyla her türlü faaliyet ve girişimde bulunmak” hükmü yer almaktadır. Belediyenin, belde sakinlerinin ortak toplumsal ihtiyaçların kâr amacı gütmeden, kamu yararını sağlamak amacıyla kurulan kamu tüzel kişisi olması ve sanığın savunmasının aksine mahkumiyetine yeterli delil bulunmadığı nazara alındığında görevi kötüye kullanma suçunun yasal unsurları oluşmadığı bu nedenle de sanığın beraati yerine, yasal ve yeterli olmayan gerekçelerle yazılı şekilde mahkumiyet hükmü kurulması,
2- Kabule göre de;
a) Suç tarihinin karar başlığına üç yıllık kira sözleşmesinin bitim tarihi olan 13/07/2008 tarihleri yerine 2005-2008 yılları olarak gösterilmesi suretiyle CMK"nın 232/2-c maddesine muhalefet edilmesi,
b) Anayasa Mahkemesinin karar tarihinden sonra 24/11/2015 günlü Resmi Gazete’de yayımlanan 08/10/2015 gün ve 2014/140 esas, 2015/85 sayılı kararı ile TCK"nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin kararlarının ve TCK"nın 53/1-c maddesinde düzenlenen hak yoksunluğunun uygulanma süresi ve şeklinin Kanunda öngörülen biçimde uygulanması zorunluluğu,
Kanuna aykırı, sanık müdafisinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi de gözetilerek CMUK"nın 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 03/06/2020 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.