MAHKEMESİ :İŞ MAHKEMESİ

DAVA : Davacı, kıdem tazminatı, ihbar tazminatı ile yıllık izin ücreti, fazla mesai ücreti, hafta tatili ücreti, genel tatil ücreti alacaklarının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Yerel mahkemece, davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Hüküm süresi içinde davalı avukatı tarafından temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

A) Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili, davacının davalı şirkette kamyon şöförü olarak 25.10.2005 tarihinde işe başladığını ve 2010 yılında emekliliğe ayrıldığından iş akdinin son bulduğunu, bu döneme ilişkin kıdem tazminatının eksik ödendiğini, daha sonra davalı işverenin daveti üzerine 01.10.2011 tarihinde tekrar işe alındığını ve 30.04.2013 tarihinde iş akdinin sebepsiz olarak feshedildiğini, haftanın 7 günü şehirlerarası sefer yaptığını, genel tatillerde çalıştığını ve yıllık izinlerinin kullandırılmadığını belirterek kıdem tazminatı, ihbar tazminatı, genel tatil ücreti, yıllık izin ücreti, hafta tatili ücreti ve fazla çalışma ücretinin tahsilini istemiştir.
B) Davalı Cevabının Özeti:
Davalı vekili, davacının ikinci dönem çalışmasının haklı sebeple sona erdirildiğini, yıllık izinlerinin tamamını kullandığını, hafta tatili ve genel tatil ücreti alacağı olmadığını, çalışma düzeninin Karayolları Trafik Yönetmeliğindeki esaslara göre belirlendiğinden davacının fazla çalışması olmadığını belirterek davanın reddini istemiştir.
C) Yerel Mahkeme Kararının Özeti
Mahkemece, iş akdinin haksız ve geçersiz nedenlerle davalı şirketçe feshedildiği, davacının kıdem ve ihbar tazminatına hak kazandığı, bilirkişi raporunda davacının hak ettiği alacak miktarlarının İş Hukuku ilkeleri çerçevesinde usulünce ve gerekçeleri de belirtilerek gösterildiği, bilirkişinin tarafsızlığına ilişkin taraf vekillerince bir iddianın ortaya atılmadığı, rapora yapılan eleştirilerin teknik boyutta kaldığı bu yönü ile mevcut bilirkişi raporunun hüküm vermeye yeter nitelikte olduğu sonucuna varıldığından mevcut bilirkişi ek raporunun (A) bendi doğrultusunda açılan davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
D) Temyiz:
Kararı davalı taraf temyiz etmiştir.
E) Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara, toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalının aşağıdaki bentlerin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2- Davacının ilk dönem çalışması emeklilik sebebiyle davacı tarafından sona erdirilmiş ve davalı işveren tarafından kıdem tazminatı ödenmiştir. Mahkemece yapılacak iş, bu dönem tasfiye edildiğinden emeklilik tarihindeki ücret ve süre üzerinden kıdem tazminatının hesaplanıp fark varsa hüküm altına almaktır. Davacının ikinci dönem çalışması ise ayrı bir iş akdi olarak kabul edilip, buna göre tazminat ve alacakların hesaplanması gerekirken Mahkemece, dosya kapsamındaki bilirkişi raporunda her iki dönemin birleştirilerek yapılan A seçeneğindeki hesaplamaya itibarla karar verilmesi hatalıdır.
3- Davacı yurt içinde araç sürücüsü olarak çalışmaktadır. 2918 sayılı Karayolları Trafik Kanunu’nun 49. maddesi ile taşıt kullanma sürelerine uyma zorunluluğu getirilmiş olup bu yasağın esas ve usullerinin yönetmelikle belirleneceği belirtilmiştir. 2182 sayılı Karayolları Trafik Yönetmeliği’nin 98/1-A maddesinde ise ticari amaçla yük taşımacılığı yapan şoförlerin bir günde dokuz saatten fazla araç kullanamayacakları yönünde yasal düzenleme mevcuttur. Bu sebeple davacının fazla çalışma yapıp yapmadığının değerlendirilmesi için Karayolları Trafik Yönetmeliğine göre sürüş zamanının belirlenmesi gerekir. Sürüş zamanı da aynı yönetmelik hükümleri gereğince takograf kayıtlarına göre belirlenmelidir. Bu şekilde bir araştırma yapılmaksızın sadece tanık beyanlarına itibarla davacının fazla çalışma alacağının kabulü hatalıdır.
F) Sonuç:
Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı sebeplerden dolayı BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine 20.02.2017 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.