MAHKEMESİ :Sulh Hukuk Mahkemesi

Taraflar arasındaki alacak davasının yapılan yargılaması sonunda ilamda yazılı nedenlerden dolayı davanın kısmen kabulüne yönelik olarak verilen hükmün süresi içinde taraf vekillerince temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü.

-K A R A R-
Davacı vekili, davalının, davacı kooperatifin başkanlığını yaptığı tarihlerde, davacı kooperatife yem vs. olarak borçlandığını, ileri sürerek, 4.218,16 TL"nin dava tarihinden itibaren işleyecek aylık % 5 gecikme zammı ile tahsiline karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili, davalının borca karşılık 5.605,00 TL ödeme yaptığını savunarak, davanın reddini istemiştir.
Mahkemece, iddia, savunma, bilirkişi raporu ve tüm dosya kapsamına göre; davalının dava tarihi olan 27.09.2007 tarihi itibari ile 1.864,50 TL borcunun bulunduğu, ihtilafın faize ilişkin olduğu, davalının 18.08.2005 tarihinde temerrüde düştüğü, buna göre 4.288,34 TL faiz borcunun doğduğu, ancak davalının, 01.12.2007 tarihinde yani dava açıldıktan sonra 5.605,00.TL ödediği, dolayısıyla davalının davacıya 547,84 TL borcunun kaldığı gerekçesiyle, davanın kısmen kabulü ile 547,84 TL"nin dava tarihi olan 27.09.2007 tarihinden itibaren işleyecek aylık %5 gecikme zammı ile birlikte davalıdan alınarak davacıya verilmesine karar verilmiştir.
Kararı, taraf vekilleri temyiz etmiştir.
1- Davalı Vekilinin Temyiz İtirazlarının İncelenmesi Yönünden;
5219 Sayılı Kanun ile yapılan değişiklik sonucu Hukuk Muhakemeleri Usulü Kanunu"nun (HUMK) 427.maddesinde öngörülen kesinlik sınırı, 5236 sayılı Kanunun 19 uncu maddesiyle HUMK’na eklenen Ek-Madde 4’te öngörülen yeniden değerleme oranı da dikkate alındığında 2013 yılı için 1.820,00 TL’dir.
Dava dilekçesinde, 4.218,16 TL.nın tahsili istenilmiş, mahkemece, 547,84 TL"sının tahsiline karar verilmiştir. Davalı aleyhine kabul edilen kısım, yukarıda anılan madde hükmüne göre temyiz sınırının altında kaldığı cihetle kesin niteliktedir. Kesin olan kararların temyiz istemleri hakkında mahkemece bir karar verilebileceği gibi, 01.06.1990 gün ve 1989/3 esas, 1990/4 karar sayılı İçtihadı Birleştirme Kararı uyarınca Yargıtay tarafından da karar verilebileceğinden,davalı vekilinin temyiz isteminin reddine karar verilmesi gerekmiştir.
2-Davacı Vekilinin Temyiz İtirazlarının İncelenmesi Yönünden
a) Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle gerektirici sebeplere, delillerin takdirinde bir isabetsizlik bulunmamasına göre, davacı vekilinin aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan diğer temyiz itirazları yerinde değildir.
b) Dava, yem borcundan kaynaklanan alacağın tahsili istemine ilişkindir. Mahkemece, davalının, 01.12.2007 tarihinde yani dava açıldıktan sonra 5.605,00.TL ödediği gerekçesiyle 547.84 TL"nin davalıdan tahsiline karar verilmiş ise de, dosya içindeki cari hesap ekstresi incelendiğinde, davalının 5.605,00 TL"lik ödemeyi dava tarihinde önce 01.02.2007 tarihinde yaptığı anlaşılmaktadır. Bu durumda, mahkemece, bilirkişiden, açıklanan ödeme tarihi ve miktarı esas alınarak hesap yapılıp davalının dava tarihi itibariyle borcunun bulunup bulunmadığı hususunda gerekçeli ve denetime elverişli ek rapor alınarak, oluşacak uygun sonuç dairesinde bir karar verilmesi gerekirken, hüküm kurmaya elverişli olmayan bilirkişi raporu esas alınarak, yazılı şekilde karar verilmesi doğru görülmemiştir.
SONUÇ: Yukarıda (1) numaralı bentte açıklanan nedenlerle, davalı vekilinin temyiz isteminin reddine, (2-a) numaralı bentlerde açıklanan nedenlerle, davacı vekilinin diğer temyiz itirazlarının reddine, (2-b) numaralı bentte açıklanan nedenlerle davacı vekilinin temyiz itirazlarının kabulü ile kararın davalı yararına BOZULMASINA, davacıdan peşin alınan harcın istek halinde iadesine, aşağıda yazılı harcın temyiz eden davalıdan alınmasına, karar düzeltme yolu kapalı olmak üzere, 15.01.2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.