Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Karar Tarihi : 05.04.2016
Suç : Taksirle Yaralama
Hüküm : TCK’nın 89/4, 53/6. maddeleri gereğince mahkumiyet

Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanığın yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine, ancak;
Olay günü saat 14.05 sıralarında sanığın sevk ve idaresindeki safari kamyoneti ile bölünmemiş, tek şeritli, 3 metre genişliğinde, kuru, eğimli, virajlı, asfalt kaplama, kamyonetler için 80 km/sa hız sınır limiti olan yolda seyir halindeyken viraja geldiğinde direksiyon hakimiyetini kaybederek tek taraflı trafik kazası yaptığı, araçta yolcu olarak bulunan müştekilerin basit tıbbi müdahale ile giderilebilir şekilde yaralandıkları, sanığın kazanın oluşumunda aracın hızını yol, hava, görüş ve trafik durumunun gerektirdiği şartlara uydurmamak kuralını ihlal ederek asli kusurlu olduğunun tespit edildiği olayda;
1-Taksirli suçlar açısından temel cezanın belirlenmesinde TCK"nın 61/1. ve 22/4. madde ve fıkralarında yer alan ölçütlerden olan failin kusuru, meydana gelen zararın ağırlığı, suçun işleniş biçimi ile suçun işlendiği yer ve zaman nazara alınmak suretiyle aynı Kanun"un 3/1. maddesi uyarınca işlenen fiilin ağırlığıyla orantılı olacak şekilde maddede öngörülen alt ve üst sınırlar arasında hakkaniyete uygun bir cezaya hükmolunması gerekmekte olup, dava konusu olayda sanık asli ve tam kusurlu olmakla birlikte, dört kişinin basit tıbbı müdahale ile giderilebilecek şekilde yaralandığı olayda maddede öngörülen cezanın alt sınırı nazara alınmak suretiyle, cezada orantılılık ilkesi ile adalet ve hakkaniyet kurallarına uygun bir cezaya hükmedilmesi gerektiği gözetilmeden, alt sınırdan çok fazla uzaklaşılarak teşdidin derecesinde yanılgıya düşülmek suretiyle sanık hakkında fazla cezaya hükmedilmesi;
2-Lehe yasa talebi bulunan sanığın sabıkasının ve dosyaya yansıyan olumsuz davranışlarının bulunmadığı dosya içeriğinden anlaşılmakla, sanık hakkında, ‘’Sanığın kişisel ve sosyal durumu dikkate alınarak” şeklindeki yeterli olmayan gerekçe ile TCK"nın 50. maddesinin uygulanmasına, "Sanığın bir daha suç işlemeyeceğine ilişkin kanaat oluşmadığından" şeklindeki yetersiz gerekçe ile hapis cezasının ertelenmesine yer olmadığına karar verilmek suretiyle CMK’nın 230/1-d. maddesine aykırı davranılması,
Kanuna aykırı olup, sanığın temyiz itirazları bu nedenle yerinde görüldüğünden, 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi gereğince hükmün isteme uygun olarak BOZULMASINA, 06.10.2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.