Mahkemesi :İş Mahkemesi


Dava, hizmet tespiti istemine ilişkindir.
Mahkemece; bozma ilamı sonrası belirtildiği şekilde, davanın kısmen kabul kısmen reddine dair karar verilmiştir.
Hükmün davalılar tarafından temyiz edilmesi üzerine temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldıktan ve Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen raporla dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tespit edildi.
Dava, davacının 01.01.1983-26.08.1993 tarihleri arasında davalıya ait apartman işyerinde geçen ve Kuruma bildirilmeyen çalışmalarının tespiti istemine ilişkindir.
Mahkemece, davacının davalıya ait 389282.34.03 sicil numaralı işyerinde Kurum taban ücretleri altında kalmaksızın asgari ücretle 04/11/1983-31/01/1988 tarihleri arasında toplam 1527 gün çalıştığının, işveren tarafından bu dönem açısından Kuruma 586 gün için bildirim yapıldığının ve 941 gün için bildirim yapılmadığının; davalıya ait 516918.34.03 sicil numaralı işyerinde Kurum taban ücretleri altında kalmaksızın asgari ücretle 01/02/1988 - 26/08/1993 tarihleri arasında toplam 2006 gün çalıştığının, işveren tarafından bu dönem açısından Kuruma 1470 gün için bildirim yapıldığının ve 536 gün için bildirim yapılmadığının tespitine ve fazlaya ilişkin tespit talebinin reddine dair karar verilmiştir.
Uyuşmazlık, somut olayda fiili çalışma olgusunun ispat edilip edilmediği noktasında toplanmaktadır. Davanın Yasal dayanağını oluşturan 506 sayılı Yasanın 79. maddesi bu tip hizmet tespiti davaları için özel bir ispat yöntemi öngörmemiş ise de davanın niteliği kamu düzenini ilgilendirdiği ve bu nedenle özel bir duyarlılık ve özenle yürütülmesi gerektiği Yargıtay"ın ve giderek Dairemizin yerleşmiş içtihadı gereğidir.
Eldeki davada, davacının 389282 sicilli işyerine işe girişi 04.11.1983, 01.07.1985 tarihinde işten çıkışı olmakla, 1983/ 3. dönemde 46 gün, 1984 yılında 360 gün, 1985 yılında 180 gün olmak üzere bildirim yapıldığı Mahkemece bildirim yapılmayan dönem için eksiklik doldurulmak sureti ile hüküm tesis edildiği; sonrasında davacının hizmet cetveli incelendiğinde 516918 sicilden 01.02.1988 tarihinde işe girişi sonrası, 1988 yılında 330 gün, 1989 yılında 360 gün, 1990 yılında 360 gün, 1991 yılında 360 gün 1992 /1 döneminde 60 gün olmak üzere bildirim yapıldığı ve 1.3.92 tarihinin ise işten çıkış tarihi olduğu; öte yandan devamında 01.7.1992 de dava dışı 715953 sicilden işe girişin yapıldığı 31.12.1992 tarihinde de çıkış verildiği ve işbu sicilden 180 gün ayrıca dava dışı 1000509 sicilden 1.4.93 tarihinde işe giriş verildiği 31.7.93 tarihinde ise çıkış verildiği ve 120 gün bildirim yapıldığı anlaşılmakla, belirtilen bu dönem yönünden ise dava dışı işyerlerinden de bildirimlerin dışlanmamak sureti ile karar verilmesi yoluna gidildiği saptanmıştır.
Belirtilen hususlarla birlikte, 82 sicilli inşaat işyerinin 15.11.1983 tarihinin kapsama alınış tarihi, kapsamdan çıkış tarihinin ise 30.06.1985 olduğu, 18 sicilli apartman işyerinin ise 01.02.1988 ile 31.07.2005 tarihleri arası kapsamda olduğu; bozma ilamı sonrası dosya kapsamında elde elde edilen bilgiye göre ise de yapı ruhsatının 06.10.1983 tarihli olduğu ; 01.07.1986 başvuru tarihli yapı kullanma izninin ise tarihinin 08.07.1986 olduğu anlaşılmaktadır.
Yapılan açıklamalar ışığında, 82 sicilli işyerinde çalışmanın varlığına dair mahkeme yaklaşımı yerinde ise de iskan izninin 08.07.1986 tarihinde verilmesi karşısında elektrik, su abonelikleri de araştırılarak inşaatın sona erdiği tarih belirlenip kabul sonunun 31.1.1988 tarihine kadar tespite hükmedilmesi yerinde görülmemiştir.
Diğer taraftan 18 sicilde çıkışın 1.3.1992 tarihi olduğu 01.07.1992 tarihi itibari ile ve 01.04.1993 tarihi itibari ile iki ayrı sicil sayılı dava dışı işyerlerinden tam bildirimlerin bulunduğu gözetilmeksizin ve 01.07.1992 tarihiyle sınırlı olarak karar verilmek yerine 26.08.1993 tarihine kadar kabule karar verilmesi isabetli bulunmamıştır.
Mahkemece, bu maddi ve hukuki olgular göz önünde tutulmaksızın yazılı şekilde hüküm kurulması usul ve yasaya aykırı olup bozma nedenidir.
O halde, davalıların bu yönleri amaçlayan temyiz itirazları kabul edilmeli ve hüküm bozulmalıdır.
SONUÇ: Hükmün yukarıda açıklanan nedenlerle BOZULMASINA, temyiz harcının istek halinde davalılardan ..."ye iadesine, 10/02/2021 gününde oybirliğiyle karar verildi.