Yukarıda tarih ve numarası yazılı mahkeme kararının müddeti içinde temyizen tetkiki borçlu tarafından istenmesi üzerine bu işle ilgili dosya mahallinden daireye gönderilmiş olmakla okundu ve gereği görüşülüp düşünüldü :
Medeni Usul Hukukunda (HUMK m.417)olduğu gibi, icra hukukunda da harç ve giderler, sonuçta haksız çıkan tarafa yükletilir.
492 Sayılı Harçlar kanununun 23. maddesinin 1. cümlesinde; “ Her ne sebep ve suretle olursa olsun, icra takibinden vazgeçildiğinin zabıtnameye yazılması için vazgeçilen miktara ait tahsil harcının yarısı alınır. Ancak haczedilen mal satılıp paraya çevrildikten sonra vazgeçilirse tahsil harcı tam olarak alınır” hükmü yer almaktadır.
Harçlar Kanunu"nun 11 ve 23. maddelerine göre ise, takipten vazgeçilmesi halinde harçtan sorumlu olan alacaklıdır.
Somut olayda Kadıköy 3. İcra Müdürlüğü’nün 2011/771 sayılı takip dosyasında, alacaklının, 19.04.2011 tarihinde “...takipten ve alacağımdan feragat ediyorum. Teminat olarak yatırılan paranın borçlulara ... ödenmesine muvafakat ediyorum” şeklinde beyanı olup bu beyanını imzası ile onayladığı anlaşılmaktadır. Bu durumda açıklanan yasa maddeleri karşısında hesaplanacak tahsil harcının yarısının alacaklıdan alınması gerekirken tamamının borçludan alınması yasaya aykırıdır.
Ayrıca İİK.nun 15/1. maddesi gereğince de, “Kanunda aksi yazılı değil ise” bütün harç ve masraflar borçluya aittir. Maddede ifade edilmiş bulunan “kanunda aksi yazılı değil ise bütün harç ve masrafların borçluya ait olduğu" kuralının istisnalarından biri de 2548 Sayılı Kanunda bahsedilen cezaevi harcıdır. Cezaevi harcının sorumlusu alacaklı olduğundan bu hususun tahsil anında icra müdürlüğünce göz önüne alınması gerekir.Cezaevi harcından kanun gereği alacaklı taraf sorumlu bulunduğuna göre bu harcın da borçludan tahsili yönündeki icra müdürlüğü işlemi yasaya uygun bulunmamaktadır.
O halde mahkemece şikayetin kabulü gerekirken reddi yönünde hüküm tesisi isabetsizdir.
SONUÇ  : Borçlunun temyiz itirazlarının kabulü ile mahkeme kararının yukarıda yazılı nedenlerle İ.İ.K. 366 ve H.U.M.K.’nun 428. maddeleri uyarınca (BOZULMASINA), 01.03.2012 gününde oybirliğiyle karar verildi.