Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Tefecilik yapmak, Suçtan kaynaklanan malvarlığı değerlerini aklama
Hüküm : Suçtan kaynaklanan malvarlığı değerlerini aklama suçundan, beraat
Tefecilik Suçundan; TCK"nın 241/1, 43/1, 53, 52, 52/4 madde ve fıkraları gereğince adli para cezası

Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
1-Katılan Maliye Hazinesi vekilinin suçtan kaynaklanan malvarlığı değerlerini aklama suçundan beraat kararına ilişkin temyiz talebinin incelenmesinde;
Yargıtay Ceza Genel Kurulu’nun 16.10.2008 tarihli ve 2015/9-172 esas, 2018/435 sayılı kararında da açıklandığı üzere, sanığa yüklenen suçun niteliği itibariyle Maliye Bakanlığı ve bağlı birimlerinin kamu davasına katılmasını özel olarak düzenleyen bir kanun hükmü bulunmayan, suçtan doğrudan doğruya zarar görmeyen ve bu nedenle de davaya katılma hakkı bulunmayan Maliye Bakanlığının davaya katılmasına ilişkin verilen karar hukuki değerden yoksun olup, hükmü temyiz yetkisi vermeyeceğinden, katılan Maliye Hazinesi vekilinin temyiz isteminin 1412 sayılı CMUK"nın 317. maddesi gereğince REDDİNE,
2- Tefecilik suçundan kurulan mahkumiyet hükmünün incelenmesinde;
Hükümden sonra 24.11.2015 tarih ve 29542 sayılı Resmi Gazetede yayımlanarak yürürlüğe giren ve TCK"nın 53. Maddesinin bazı hükümlerini iptal eden Anayasa Mahkemesi"nin 08.10.2015 tarih ve 2014/140-2015/85 sayılı kararının infaz aşamasında dikkate alınması mümkün görülmüştür.
Tefecilik suç tarihinin karar başlığına 01.09.2008 yerine 2008 olarak yanlış yazılması mahallinde düzeltilebilir maddi hata kabul edilmiştir. Yapılan yargılama sonunda aşamalarda ileri sürülen iddia ve savunmaların toplanan tüm delillerle birlikte gerekçeli kararda tartışılıp sanığın suçunun sübutu kabul, olay niteliğine ve kovuşturma sonuçlarına uygun şekilde vasfı tayin edilmiş, incelenen dosyaya göre verilen hükümde bir isabetsizlik görülmemiş olduğundan, sanık müdafiinin yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddiyle hükmün ONANMASINA, 03.06.2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.