Yargıtay 9. Ceza Dairesi 2021/14745 Esas 2022/626 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Ceza Dairesi
SUÇ : Çocuğun nitelikli cinsel istismarı, kişiyi hürriyetinden yoksun kılma
HÜKÜM : Sanığın atılı suçlardan mahkumiyetine dair İstanbul 21. Ağır Ceza Mahkemesinden verilen 11.12.2019 gün ve 2018/353 Esas, 2019/473 Karar sayılı hükümlere yönelik istinaf başvurusunun esastan reddi

Bölge Adliye Mahkemesince verilen hükümler temyiz edilmekle başvurunun muhtevası nazara alınıp, sanık müdafisinin sunduğu 19.06.2020 tarihli temyiz dilekçesi 7226 sayılı Kanunun Geçici 1. maddesi ile 30.04.2020 günlü, 31114 sayılı Resmi Gazete yayımlanan 2480 sayılı Cumhurbaşkanlığı Kararı nazara alındığında süresinde kabul edilerek 5271 sayılı CMK'nın 299/1. maddesi uyarınca takdiren duruşmasız yapılan incelemede dosya tetkik edildi, gereği görüşüldü:
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, ilk derece mahkemesinin soruşturma ile kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdiriyle anılan hükme ilişkin Bölge Adliye Mahkemesi kararı nazara alındığında yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine,
Ancak;
Çocuğun nitelikli cinsel istismarı suçundan kurulan hüküm yönünden yapılan değerlendirmede olayın intikal şekli ve zamanı, mağdurun aşamalardaki beyanları ile iddiaları doğrulamayan doktor raporları savunma ve tüm dosya kapsamı nazara alındığında, ilk derece mahkemesince istismar eyleminin organ sokmak suretiyle gerçekleştirildiğine dair kesin ve inandırıcı delil bulunmayıp, mevcut haliyle sanığın cinsel organını mağdurun makatına sürtme şeklinde sübuta eren eyleminin 5237 sayılı TCK’nın 103/1-a, 3. cümle maddesinde düzenlenen çocuğun cinsel istismarı suçunu oluşturduğu gözetilerek hüküm kurulması gerekirken yazılı şekilde karar verilmesi,
Kişiyi hürriyetinden yoksun kılma suçundan kurulan hüküm açısından gerçekleştirilen değerlendirmede ise mağdur ifadeleri, savunma ve tüm dosya içeriğine göre sanığın on beş yaşından küçük mağdura yönelik alıkoyma eylemini cebir ve tehditle gerçekleştirdiğine dair kesin delil bulunmadığı nazara alınarak TCK'nın 109/1, 3f, 5. maddeleri uyarınca mahkumiyeti yerine 109/2, 3f, 5, 43. maddeleri ile hüküm kurulması karşısında söz konusu kararlara yönelik istinaf başvurusunun kabulü yerine esastan reddedilmesi,
Kanuna aykırı, sanık müdafisi ile katılan Bakanlık vekilinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi 25. Ceza Dairesinin 12.02.2020 gün ve 2020/202 Esas, 2020/245 Karar sayılı vaki istinaf başvurusunun esastan reddine yönelik hükmünün 5271 sayılı CMK'nın 302/2-4. madde ve fıkrası gereğince BOZULMASINA, dosyanın ilk derece mahkemesine, kararın bir örneğinin İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi 25. Ceza Dairesine gönderilmesine, 01.02.2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.