Yargıtay 9. Ceza Dairesi 2021/14769 Esas 2022/618 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Ceza Dairesi
SUÇ : Çocuğun nitelikli cinsel istismarı, kişiyi hürriyetinden yoksun kılma, nitelikli yağma
HÜKÜM : Sanığın atılı suçlardan mahkumiyetine dair İstanbul 12. Ağır Ceza Mahkemesinden verilen 21.01.2020 gün ve 2019/380 Esas, 2020/24 Karar sayılı hükümlere yönelik istinaf başvurusunun esastan reddi

Bölge Adliye Mahkemesince verilen hükümler temyiz edilmekle başvurunun muhtevası nazara alınarak dosya tetkik edildi, gereği görüşüldü:
Sanık hakkında kişiyi hürriyetinden yoksun kılma suçundan kurulan hükmün incelenmesinde;
Hükmedilen cezanın miktar ve türü gözetildiğinde, 5271 sayılı CMK'nın 286/2-a. maddesi uyarınca ilk derece mahkemelerinden verilen beş yıl veya daha az hapis cezaları ile miktarı ne olursa olsun adli para cezalarına ilişkin istinaf başvurusunun esastan reddine dair Bölge Adliye Mahkemesi kararlarının temyizi mümkün olmadığından, katılan Bakanlık vekilinin söz konusu hükme yönelik temyiz isteminin aynı Kanunun 298. maddesi gereğince REDDİNE,
Sanık hakkında çocuğun nitelikli cinsel istismarı ve nitelikli yağma suçlarından kurulan hükmün temyiz incelemesine gelince;
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, ilk derece mahkemesinin soruşturma ile kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdiriyle anılan hükme ilişkin Bölge Adliye Mahkemesi kararı nazara alındığında yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine,
Ancak;
Sanığın bıçakla tehdit etmek suretiyle mağdurun cebinde bulunan 10,5 TL parayı alması şeklinde sübuta eren nitelikli yağma suçundan dolayı ilk derece mahkemesince belirlenen cezada 5237 sayılı TCK'nın 150/2. maddesinde yer alan değer azlığına ilişkin indirim hükmünün tatbiki gerektiğinin gözetilmemesi,
Çocuğun nitelikli cinsel istismarı suçundan kurulan hükme gelince olayın intikal şekli ve zamanı, mağdurun aşamalardaki beyanları, iddiaları desteklemeyen doktor raporları, savunma ve tüm dosya kapsamı nazara alındığında, ilk derece mahkemesince sanığın olay tarihinde mağdura yönelik cinsel istismar eylemini organ sokmak suretiyle gerçekleştirdiğine dair kesin ve inandırıcı delil bulunmayıp, cinsel organını mağdurun kalçasına sürtme şeklinde sübuta eren eyleminin 5237
sayılı TCK'nın 103/1-c.1,103/4. maddelerinde düzenlenen çocuğun cinsel istismarı suçunu oluşturduğu gözetilmeden yazılı şekilde hüküm kurulması karşısında, söz konusu kararlara yönelik istinaf başvurusunun kabulü yerine esastan reddedilmesi,
Kanuna aykırı, sanık müdafisi ile katılan Bakanlık vekilinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi 20. Ceza Dairesinin 17.06.2020 gün ve 2020/675 Esas, 2020/806 Karar sayılı vaki istinaf başvurusunun esastan reddine yönelik hükmünün 5271 sayılı CMK'nın 302/2-4. madde ve fıkrası gereğince BOZULMASINA, dosyanın ilk derece mahkemesine, kararın bir örneğinin İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi 20. Ceza Dairesine gönderilmesine 01.02.2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.