Yargıtay 9. Hukuk Dairesi 2017/959 Esas 2017/1944 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :İŞ MAHKEMESİ

DAVA : Davacı, kıdem tazminatı, ihbar tazminatı, kötüniyet tazminatı ile ücret alacağı, ikramiye alacağı, sosyal yardım, yıllık izin ücreti, fazla mesai ücreti alacaklarının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Yerel mahkemece davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Yerel mahkeme kararının davalı tarafından temyizi üzerine, Dairemizin 22.02.2016 gün 2016/3127 Esas, 2016/3372 Karar sayılı kararı ile hükmün bozulmasına karar verilmiştir.
Mahkemece, bozmaya karşı direnme kararı verilmiştir.
Direnme kararı süresi içinde davalı tarafından temyiz edilmiş olup, Dairemizin 6352 sayılı kanunun 40. maddesi ile eklenen 5521 sayılı İş Mahkemeleri Kanunu’nun geçici ikinci maddesi uyarınca öncelikle inceleme yetkisi olduğu anlaşılmakla dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü.

Y A R G I T A Y K A R A R I

Dairemizin “Somut uyuşmazlıkta, davalı şirket dava açıldıktan sonra iflas etmiştir. Mahkemece davacının alacaklarının tespiti için bilirkişiden rapor aldırılmıştır. Bu rapordaki tespitler ve alacak miktarları esas alınarak;
1- Mahkemece aldırılan bilirkişi raporundaki davacının alacaklarının toplam miktarı sıra cetveline kaydedilen alacak miktarı kadar ise bu miktarın davalı müflis şirketten tahsili yönünde hüküm kurulması,
2-Mahkemece aldırılan bilirkişi raporundaki davacının alacaklarının toplam miktarı sıra cetveline kaydedilen alacak miktarından az ise, "karar verilmesine yer olmadığına" şeklinde karar verilmesi,
3-Mahkemece aldırılan bilirkişi raporundaki davacının alacaklarının toplam miktarı sıra cetveline kaydedilen alacak miktarından çok ise aradaki farkın davalı müflis şirketten tahsili yönünde hüküm kurulması, gerekirken yazılı şekilde karar verilmesi bozmayı gerektirmiştir.” gerekçesi ile verdiği bozma kararına karşı yerel mahkemece direnilmiş olup, işçi alacaklarının tahsili talepli bu davanın iflastan önce açıldığı, İcra İflas Kanunu"nun 194/1. maddesi gereğince iflasın açılmış olması acele davalardan olan işçilerin müflise karşı açmış olduğu davaları durdurmayacağından bu davanın devam etmesinde davacının hukuki yararının bulunduğu, bu nedenle direnmenin doğru olduğu, yerel mahkemesince bu hususun düzeltildiği anlaşıldığından, dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle kanuni gerektirici sebeplere ve özellikle delillerin takdirinde bir isabetsizlik görülmemesine göre davalı vekilinin yerinde bulunmayan bütün temyiz itirazlarının reddi ile usul ve kanuna uygun olan direnme kararının 5521 sayılı İş Mahkemeleri Kanunu’nun geçici ek ikinci maddesi uyarınca ONANMASINA, aşağıda yazılı temyiz giderinin temyiz edene yükletilmesine, 16.02.2017 tarihinde oy birliği ile karar verildi.