Kasten yaralama - hakaret - Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2019/17881 Esas 2019/22668 Karar Sayılı İlamı

3. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/17881
Karar No: 2019/22668
Karar Tarihi: 10.12.2019

Kasten yaralama - hakaret - Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2019/17881 Esas 2019/22668 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Asliye Ceza Mahkemesi tarafından verilen kararın temyiz edilmesi üzerine yapılan incelemede, müştekinin katılma iradesini gösterdiği anlaşılmıştır. Sanık hakkında müştekiye karşı kasten yaralama suçundan verilen mahkumiyet hükmü ve katılana karşı kasten yaralama ve hakaret suçlarından verilen beraat kararlarına yönelik temyiz talepleri incelenirken, sanığın adli sicil kaydında tekerrüre esas sabıkası bulunmasına rağmen sonuç ceza adli para cezasına çevrildiği için tekerrür hükümlerinin uygulanma imkanının ortadan kaldırıldığı tespit edilmiştir. Mahkeme kararının açık bir şekilde gerekçelendirilerek tüm kanıtların ve delillerin değerlendirilmesi gerektiği belirtilirken, sanığın ek savunma hakkı tanınmadığı ve CMK'nin belirtilen maddelerine aykırı davranıldığı için hükümlerin bozulduğu belirtilmiştir. Kanun maddeleri ise şu şekildedir: Anayasa'nın 141/3, 5271 sayılı CMK'nin 34 ve 230, 5237 sayılı TCK'nin 58, 86/1 ve 87/3, 5271 sayılı CMK'nin 226, 6723 sayılı Kanun'un 33, 5320 sayılı Kanun'un 8/1, ve 1412 sayılı CMUK’un 321.

3. Ceza Dairesi 2019/17881 E. , 2019/22668 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇLAR : Kasten yaralama, hakaret
HÜKÜMLER : Mahkumiyet, beraat

Mahalli mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle evrak okunarak;
Gereği görüşülüp düşünüldü:
Şikayetçinin soruşturma aşamasında, sanık hakkında şikayetçi olduğunu beyan etmesine karşın, davaya katılma isteğinin sorulmadığı ve yargılama sırasında bu konuda herhangi bir karar verilmediği görülmekte ise de; müştekinin süresinde temyiz dilekçesi verip hükümleri temyiz ederek katılma iradesini gösterdiği anlaşılmakla, müştekinin 5271 sayılı CMK"nin 260/1. ve 237/2. maddeleri uyarınca hükmü temyize hakkı bulunduğu anlaşılmakla; müşteki ..."in katılan olarak kabulüne karar verilerek yapılan incelemede;
Sanık ... hakkında müşteki ..."a karşı kasten yaralama suçundan verilen mahkumiyet hükmü ile sanık ... hakkında katılan ..."e karşı kasten yaralama ve hakaret suçlarından verilen beraat kararlarına yönelik katılan sanık ..."in temyiz taleplerinin incelenmesinde;
Sanık ..."in adli sicil kaydında tekerrüre esas sabıkası bulunduğu halde sonuç cezanın hapiste bırakılarak hakkında 5237 sayılı TCK"nin 58. maddesindeki tekerrür hükümlerinin uygulanması gerekirken sonuç cezanın adli para cezasına çevrilerek, tekerrür hükümlerinin uygulanma imkanının ortadan kaldırılması aleyhe temyiz olmadığından bozma nedeni yapılmamıştır.
1)Anayasa"nın 141/3, 5271 sayılı CMK"nin 34 ve 230. maddeleri uyarınca, mahkeme kararlarının sanıkları, katılanları, Cumhuriyet savcısını ve herkesi inandıracak ve temyiz denetimine olanak verecek biçimde olması, Yargıtayın bu işlevini yerine getirmesi için, kararın dayandığı tüm kanıtların, bu kanıtlara göre ulaşılan sonuçların, iddia, savunma, tanık anlatımları ve dosyadaki diğer belgelere ilişkin değerlendirmeler ile sanığın eyleminin ve yüklenen suçun unsurlarının nelerden ibaret olduğunun, hangi gerekçeyle hangi delillere üstünlük tanındığının açık olarak gerekçeye yansıtılması ve bu şekilde cezanın şahsileştirilmesi gerekirken, açıklanan ilkelere uyulmadan yazılı şekilde gerekçesiz hüküm kurulması,
Kabule göre de;
2)Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 25.04.2017 gün, 2015/1167 Esas - 2017/247 sayılı kararında da belirtildiği üzere, sanık ..."e ek savunma hakkı tanınmadan, iddianamede gösterilmeyen 5237 sayılı TCK"nin 86/1. ve 87/3. maddelerinin uygulanması suretiyle 5271 sayılı CMK"nin 226. maddesine aykırı davranılması,
Bozmayı gerektirmiş, katılan sanık ..."in temyiz sebepleri bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükümlerin bu sebeplerden 6723 sayılı Kanun"un 33. maddesi ile değişik 5320 sayılı Kanun"un 8/1. maddesi ile yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 10.12.2019 gününde oy birliğiyle karar verildi.