Kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma - Yargıtay 10. Ceza Dairesi 2015/3500 Esas 2019/3472 Karar Sayılı İlamı

10. Ceza Dairesi
Esas No: 2015/3500
Karar No: 2019/3472
Karar Tarihi: 28.05.2019

Kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma - Yargıtay 10. Ceza Dairesi 2015/3500 Esas 2019/3472 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanık, uyuşturucu madde bulundurma suçundan mahkum edildi ve bu suçtan önce verilmiş tedavi veya denetimli serbestlik tedbirlerinin bulunmaması nedeniyle ilk olarak doğrudan tedavi ve denetimli serbestlik tedbiri uygulandı. Sanık yükümlülüklerini ihlal ettiği için hüküm devam ederek kesinleşti ve ikinci suç işlendiği tarihe kadar geçen sürelerde zamanaşımının durduğu dikkate alındı. Anayasa Mahkemesinin iptal kararı göz önünde bulundurularak, sanık hakkında TCK’nın 53. maddesinin uygulanması infaz aşamasında dikkate alındı. Karar, yargılama sürecindeki işlemlerin kanuna uygun yapıldığı ve eylemin sanık tarafından gerçekleştirildiği sonucuna varılarak, onandı.
- 6545 sayılı Kanunun 68. maddesi ile değiştirilen TCK'nın 191. maddesinin 5. fıkrası
- 5320 sayılı Kanuna eklenen Geçici 7. maddenin 3. fıkrası
- 5237 sayılı TCK'nın 53. maddesi'nin 1 ve 2. fıkraları ile 3. fıkrasının 1. cümlesi.

10. Ceza Dairesi 2015/3500 E. , 2019/3472 K.

"İçtihat Metni"

Mahkeme : Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma
Hüküm : Tedavi ve denetimli serbestlik tedbirine uyulmaması üzerine mahkûmiyet

Dosya incelendi.
GEREĞİ GÖRÜŞÜLÜP DÜŞÜNÜLDÜ:
Adli sicil kayıtları ve UYAP üzerinden yapılan araştırmada, sanık hakkında, bu suç tarihinden önce, aynı suçtan dolayı açılmış başka bir dava nedeniyle verilip kesinleşmiş herhangi bir tedavi ve/veya denetimli serbestlik tedbirinin bulunmadığı anlaşıldığından, hükümden sonra 28.06.2014 tarihli Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 6545 sayılı Kanunun 68. maddesi ile değiştirilen TCK"nın 191. maddesinin 5. fıkrasının sanık lehine uygulanma şartlarının bulunmaması nedeniyle, bu suçtan dolayı ilk olarak doğrudan tedavi ve denetimli serbestlik tedbiri uygulandıktan sonra, yükümlülüklerini ihlal eden sanık hakkında yargılamaya devam olunarak hüküm kurulmuş olması, 6545 sayılı Kanunun 85. maddesi ile 5320 sayılı Kanuna eklenen geçici 7. maddenin 3. fıkrasına uygun olduğundan, bu husus ile tedavi ve denetimli serbestlik tedbirinin kesinleşmesini müteakip, infazı ile ilgili geçen süre ile hükmün açıklanmasının geri bırakılması kararının kesinleşip ikinci suçun işlendiği tarihe kadar geçen sürelerde zamanaşımının durduğu dikkate alınarak yapılan incelemede
24.11.2015 tarihli Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 tarih ve 2014/140 esas; 2015/185 karar sayılı iptal kararı gözetilerek, sanık hakkında 5237 sayılı TCK"nın 53. maddesinin 1 ve 2. fıkraları ile 3. fıkrasının 1. cümlesinin uygulanmasının infaz aşamasında dikkate alınması mümkün görülmüştür.
Yargılama sürecindeki işlemlerin kanuna uygun olarak yapıldığı, aşamalarda ileri sürülen iddia ve savunmaların toplanan tüm delillerle birlikte gerekçeli kararda gösterilip tartışıldığı, vicdanî kanının dosya içindeki belge ve bilgilerle uyumlu olarak kesin verilere dayandırıldığı, eylemin sanık tarafından gerçekleştirildiğinin saptandığı, eyleme uyan suç tipi ile yaptırımların doğru biçimde belirlendiği anlaşıldığından; sanığın yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddiyle, hükmün ONANMASINA, 28/05/2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.